กลับ
ภาษาอีสานคำว่า
โผ้
ความหมาย:
กินข้าวน้อย กินอาหารมาก เรียก กินโผ้ คนท้องโตเรียก ท้องโผ้ พุงใหญ่เรียก พุงโผ้
คำถัดไป:
โผด
- ละทิ้ง เรียก โผด ชาวบ้านเอาแมวไปปล่อยวัด เรียก เอาแมวไปโผด การฆ่าสัตว์เพื่อนำมาเป็นอาหาร เรียก โผด เช่นกัน เช่น โผดไก่ โผดปลา
ใผ
- ใคร ผู้ใด อย่างว่า ให้มันรู้สะบ้างว่าใผเป็นใผ
ผักกะแยง
- ผักกระออม ชื่อผักชนิดหนึ่งเกิดตามท้องนาหรือที่ลุ่ม มีกลิ่นหอม ฉุน เรียก ผักกะแยง ผักขะแยง ก็เรียก ใส่ในต้มส้มกบพร้อม มะขามอ่อน อร่อยนักแล
ผักขา
- ผักชะอม ชาวอีสานนิยมใส่ในแกงหน่อไม้ ทอด/เจียวใส่ไข่จิ้มกับ น้ำพริกก็อร่อย
ผักก้านย่า
- ผักตระกูลเดียวกับชะอม ลำต้นและกิ่งเป็นหนาม ใบเล็ก กลิ่นหอม ฉุน ยอดอ่อนใช้กินเป็นอาหารได้ กินกับซุบหน่อไม้ดีนัก เรียก ผักก้านย่า ผักกาดย่า ผักกะย่า ก็ว่า