[พะวังคะ-] น. ส่วนที่สืบต่อระหว่างปฏิสนธิกับจุติ มิได้เสวยอารมณ์ในทวารทั้ง ๖ มีจักษุทวารเป็นต้น. {ป.}: ความเป็นอยู่โดยไม่รู้สึกตัว. ภวังคจิต น. จิตเป็นภวังค์. {ป.}.