น. {กฎ} เงินที่มีกฎหมายกำหนดให้รัฐหรือท้องถิ่นเรียกเก็บจากบุคคลในเหตุต่าง ๆ เช่น การมีรายได้ การมีทรัพย์สิน การประกอบกิจการ การบริโภค เพื่อใช้จ่ายในการบริหารประเทศหรือท้องถิ่น เช่น ภาษีเงินได้ภาษีบำรุงท้องที่ ภาษีโรงเรือนและที่ดิน ภาษีมูลค่าเพิ่ม: ความได้เปรียบ เช่น เขามีภาษีกว่า. ภาษีเงินได้ น. ภาษีที่เรียกเก็บจากบุคคลที่ได้รับเงินทรัพย์สินหรือประโยชน์อย่างอื่น ซึ่งอาจคิดคำนวณได้เป็นเงิน.ภาษีบำรุงท้องที่ {กฎ} น. ภาษีที่กฎหมายกำหนดให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจัดเก็บจากผู้มีกรรมสิทธิ์ในที่ดิน หรือผู้ครอบครองที่ดินที่ไม่ใช่ของเอกชนโดยคำนวณตามจำนวนเนื้อที่ดินที่มีหรือครอบครองตามราคาปานกลางที่ทางราชการประกาศกำหนด. ภาษีปากเรือ {โบ: เลิก} ดู ค่าปากเรือ. ภาษีมูลค่าเพิ่ม{กฎ} น. ภาษีที่เรียกเก็บจากบุคคลที่ซื้อสินค้าหรือรับบริการ. {อ. value-added tax}. ภาษีโรงเรือนและที่ดิน {กฎ} น. ภาษีที่เรียกเก็บจากเจ้าของที่ดิน โรงเรือนหรือสิ่งปลูกสร้างอย่างอื่นปีละครั้งตามค่ารายปีของทรัพย์สินนั้น เว้นแต่เจ้าของอยู่เองหรือให้ผู้แทนเฝ้ารักษาโดยมิได้ใช้เป็นที่เก็บสินค้าหรือประกอบการอุตสาหกรรม สรรพสามิต [-สับพะ-, -สันพะ-] {กฎ} น. ภาษีที่กรมสรรพสามิตเรียกเก็บจากสินค้าที่ผลิตหรือนำเข้าและการให้บริการในทางธุรกิจตามที่กฎหมายกำหนดเช่น ภาษีรถยนต์ ภาษีสุรา. {อ. excise tax}.