ก. ทะลักออกมาจากคอ เช่น กระอักเลือด กินอิ่มจนแทบกระอัก. กระอักกระอ่วน ว. ป่วน, พิพักพิพ่วน, ลังเลใจ, ตกลงใจไม่ได้, อักอ่วน ก็ว่า. กระอักกระไอ ว. อิดเอื้อน, ไม่กล้าพูด, ทำเสียงไออุบอับอยู่ในคอ, เช่น พูดจากุกกักกระอักกระไอ {ไกรทอง}.