กลับ
คำว่า
ภิทะ, ภินท-, ภินท์
ความหมาย
[พินทะ-] ก. แตก, ทำลาย. {ป., ส.}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ภิน-
- [พินนะ-] ว. แตกแล้ว, ทำลายแล้ว. {ป., ส. ภินฺน}. ภินชาติ ว. ต่างชาติ, ต่างชาติชั้น. {ป., ส. ภินฺนชาติ}. ภินวรรณ ว. เปลี่ยนสี, จาง, ตก, ซีด, {ใช้แก่สี}: ต่างพวก, ต่างวรรณะ. {ส. ภินฺนวรฺณ}.
ภินทน-
- [พินทะนะ-] น. การแตก, การทำลาย. {ป.}. ภินทนาการ น. อาการแตก. {ป.}.
ภินทนาการ
- ดู ภินทน-.
ภิยโย
- ว. ภิญโญ, ยิ่ง, ยิ่งขึ้นไป. {ป.: ส. ภูย}. ภิยโยภาพ น. ภิญโญภาพ, ความยิ่ง, ความยิ่งขึ้นไป.
ภิรมย์
- ดู อภิรมย์.