ความหมาย

• 
  

  [พูติ, พูตี] น. ความรุ่งเรือง, ความมั่งคั่ง. {ป., ส. ภูติ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ภูม - น. บ้าน. {ข.}.

• ภูมิ ๑, ภูมิ- - [พูม, พูมิ-, พูมมิ-] น. แผ่นดิน, ที่ดิน. ภูมิธร, ภูมินทร์, ภูมินาถ, ภูมิบดี น. พระเจ้าแผ่นดิน. {ส.}. ภูมิบริมาณ [พูมิ-] น. มาตราเนื้อที่. {ส.}. ภูมิบาล, ภูมิภุช [พูมิ-] น. พระเจ้าแผ่นดิน. {ส.}. ภูมิประเทศ [พูมิ-] น. ลักษณะทางกายภาพและทางธรรมชาติของแผ่นดิน รวมถึงความสูงตํ่าของผิวโลก ทะเลสาบ ถนนหนทาง และเมืองต่าง ๆ. ภูมิภาค [พูมมิ-, พูมิ-] น. หัวเมือง: {ภูมิ} อาณาบริเวณที่มีลักษณะบางอย่างเช่นลักษณะทางธรรมชาติ ทางเศรษฐกิจ ทางวัฒนธรรม ทางการเมือง คล้ายคลึงกันจนสามารถจัดเข้าพวกกันได้และแตกต่างกับบริเวณใกล้เคียงโดยรอบ. ภูมิรัฐศาสตร์ [พูมิ-] น. วิชาในหมวดสังคมศาสตร์สาขาหนึ่ง มีลักษณะคล้ายวิชาภูมิศาสตร์การเมือง แต่เน้นหนักไปทางการเมือง. ภูมิลำเนา [พูม-, พูมิ-] {กฎ} น. ถิ่นที่อยู่อันเป็นแหล่งสำคัญ. ภูมิลำเนาของนิติบุคคล {กฎ} น. ถิ่นอันเป็นที่ตั้งสำนักงานใหญ่หรือถิ่นอันเป็นที่ตั้งที่ทำการ หรือถิ่นที่ได้เลือกเอาเป็นภูมิลำเนาเฉพาะการตามข้อบังคับหรือตราสารจัดตั้งนิติบุคคลนั้น.ภูมิลำเนาเฉพาะการ {กฎ} น. ถิ่นที่บุคคลได้เลือกโดยมีเจตนาปรากฏชัดแจ้ง เพื่อทำการใดการหนึ่งโดยเฉพาะ. ภูมิศาสตร์ [พูมิ-] น. วิชาที่ศึกษาถึงความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติกับสังคมที่ปรากฏในดินแดนต่าง ๆ ของโลก. ภูมิศาสตร์กายภาพ น. วิชาภูมิศาสตร์แขนงหนึ่ง ศึกษาเน้นหนักในเรื่องลักษณะและการเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาติที่แวดล้อมตัวมนุษย์. ภูมิศาสตร์การเกษตร น. วิชาภูมิศาสตร์แขนงหนึ่ง ศึกษาเกี่ยวกับการกสิกรรม การเลี้ยงสัตว์การป่าไม้ และการประมง.ภูมิศาสตร์การเมือง น. วิชาภูมิศาสตร์แขนงหนึ่ง ศึกษาเน้นหนักในเรื่องเกี่ยวกับการเมืองของรัฐต่าง ๆ ในโลก. ภูมิศาสตร์ประชากร น. วิชาภูมิศาสตร์แขนงหนึ่ง ศึกษาเน้นหนักในเรื่องเกี่ยวกับประชากรในถิ่นต่าง ๆ ของโลก โดยพิจารณาถึงสภาพทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องหรือมีผลต่อความเป็นอยู่ของประชากรนั้น ๆ เช่น การกระจาย การย้ายถิ่นฐาน ความหนาแน่น. ภูมิศาสตร์ประวัติ น. วิชาภูมิศาสตร์แขนงหนึ่ง ศึกษาถึงประวัติการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ทางภูมิศาสตร์ของดินแดนใดดินแดนหนึ่งตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงปัจจุบัน,ภูมิศาสตร์เชิงประวัติ ก็เรียก. ภูมิศาสตร์เศรษฐกิจ น. วิชาภูมิศาสตร์แขนงหนึ่งศึกษาถึงกิจกรรมทางเศรษฐกิจซึ่งเกี่ยวกับการครองชีพของมนุษย์ ได้แก่ ทรัพยากรธรรมชาติ การผลิต การใช้.ภูมิอากาศ น. อากาศประจำถิ่น, ลักษณะอากาศเฉลี่ยของภูมิภาคแห่งใดแห่งหนึ่งในช่วงระยะเวลาหนึ่งซึ่งอาจเป็นเดือน เป็นปี หรือเป็นศตวรรษก็ได้.

• ภูมิ ๒ - [พูม] น. พื้น, ชั้น, พื้นเพ: ความรู้ เช่น อวดภูมิอมภูมิ. ภูมิธรรม น. พื้นจิตใจที่มีคุณธรรม. ภูมิปัญญา น. พื้นความรู้ความสามารถ. ภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทย {กฎ} น. พื้นความรู้ความสามารถเกี่ยวกับการแพทย์แผนไทย. ภูมิรู้ น. ความรู้, พื้นความรู้.

• ภูมิ ๓ - [พูม] ว. สง่า, โอ่โถง, องอาจ, ผึ่งผาย, เช่น วางภูมิ. ภูมิใจ ก. กระหยิ่มใจ, รู้สึกว่ามีเกียรติยศ. ภูมิฐาน [พูมถาน] ว. สง่าผ่าเผย, โก้หรู, เช่น แต่งตัวภูมิฐาน.

• ภูมิแพ้ - [พูม-] น. สภาพที่ร่างกายมีปฏิกิริยาผิดปรกติต่อสิ่งที่ตามธรรมดาเมื่อเข้าสู่ร่างกายคนทั่ว ๆ ไปแล้วจะไม่มีอันตรายใด ๆ จะมีอันตรายก็เฉพาะในคนบางคนที่แพ้สิ่งนั้นเท่านั้น.