ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–อีสาน} ก. ซุก, แทรก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• มน ๑ - ก. อยู่กับที่ {ใช้แก่ดาวนพเคราะห์ ซึ่งปรากฏแก่ตาเป็น ๓ ทาง คือ เสริด ว่า ไปข้างหน้า, พักร ว่าถอยหลัง,มน ว่า อยู่กับที่}.

• มน ๒ - ว. กลม ๆ, โค้ง ๆ, ไม่เป็นเหลี่ยม, เช่น ทองหลางใบมน ขอบโต๊ะมน ปกเสื้อมน.

• มน ๓, มน- - [มะนะ, มน, มะนะ-] น. ใจ. {ป.}. มนินทรีย์ น. ใจซึ่งเป็นใหญ่ในการรับรู้ธรรมารมณ์ คือ อารมณ์ที่เกิดทางใจ. {ป. มน + อินฺทฺริย}.

• มนเทียร - [มนเทียน] น. เรือนหลวงซึ่งใช้เป็นที่ประทับประจำของพระมหากษัตริย์ ใช้ว่า พระราชมนเทียร, โบราณใช้ว่า พระราชมณเฑียร. {ป., ส. มนฺทิร}. มนเทียรบาล [มนเทียนบาน] น. กฎหมายว่าด้วยการปกครองภายในพระราชฐาน, เรียกข้อบัญญัติพิเศษเกี่ยวกับพระราชฐาน พระราชวงศ์ และระเบียบการปกครองในราชสำนัก ว่า กฎมนเทียรบาล: ผู้มีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับการปกครองภายในพระราชฐาน, โบราณใช้ว่า มณเฑียรบาล.

• มนต์, มนตร์ - น. คำศักดิ์สิทธิ์, คำสำหรับสวดเพื่อเป็นสิริมงคล เช่น สวดมนต์, คำเสกเป่าที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์ เช่น ร่ายมนตร์ เวทมนตร์. {ป. มนฺต: ส. มนฺตฺร}. มนตร์กฤตยา น. การใช้เวทมนตร์ เช่น มนตร์กฤตยานั้นซั้นเสื่อมสิ้นทุกอัน {โลกนิติ}.