ความหมาย

• 
  

  น. คำศักดิ์สิทธิ์, คำสำหรับสวดเพื่อเป็นสิริมงคล เช่น สวดมนต์, คำเสกเป่าที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์ เช่น ร่ายมนตร์ เวทมนตร์. {ป. มนฺต: ส. มนฺตฺร}. มนตร์กฤตยา น. การใช้เวทมนตร์ เช่น มนตร์กฤตยานั้นซั้นเสื่อมสิ้นทุกอัน {โลกนิติ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• มนตรี - น. ที่ปรึกษาราชการ, ที่ปรึกษา, ผู้แนะนำ, นิยมใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น องคมนตรี รัฐมนตรี เทศมนตรี, {โบ} ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ เช่น มนตรีหก. {ส.: ป. มนฺตี}. มนตรีหก {โบ: เลิก} น. ตำแหน่งเจ้ากรมใหญ่จำนวน ๖ กรม ได้แก่ กรมล้อมพระราชวัง กรมพระสุรัสวดี กรมพระคลังมหาสมบัติ กรมสังฆการีธรรมการ กรมพระอาลักษณ์ และกรมพระภูษามาลา.{ประมวลพระราชนิพนธ์เบ็ดเตล็ด ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว}.

• มนท-, มนท์ - [มนทะ-] น. ดาวพระเสาร์. ว. เฉื่อย, ช้า: อ่อนแอ: โง่เขลา: ขี้เกียจ. {ป., ส.}. มนทกานติ น. "ผู้มีรัศมีอ่อน" คือ ดวงเดือน. {ส.}. มนทาทร [-ทอน] ว. ไม่เอาใจใส่, ทอดธุระ. {ส.}.

• มนทาทร - ดู มนท-, มนท์.

• มนทิระ, มนทิราลัย - [มนทิระ] {แบบ} น. เรือนหลวง. {ป., ส.}.

• มนสิการ - [มะนะสิกาน] น. การกำหนดไว้ในใจ. {ป., ส.}.