ความหมาย

• 
  

  {ปาก} ว. อาการที่ทำท่าทางหรือพูดจาวางโต เช่น เขาชอบทำกร่างอยู่เรื่อย.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กราง ๒ - [กฺราง] {โบ: กลอน} ว. เสียงอย่างเสียงใบตาลแห้งที่ถูกลมพัดกระทบกัน เช่น ด่งงไม้รงงรจิตร อันอยู่ชชิดทางเทา ร่มเย็นเอาใจโลกย์ ลำโล้โบกใบกราง {ม. คำหลวง ชูชก}. กรางเกรียง ว. เสียงอย่างเดียวกับกราง เช่น ก้องกงรถก้องกรางเกรียง {พากย์: สุธน}.

• กร่าง ๒ - [กฺร่าง] น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ชนิด Ficus altissima Blume ในวงศ์ Moraceae เปลือกเรียบสีเทา ใบกว้างหนารูปไข่ ปลายมน ไม่มีขน ผลกลม เมื่อสุกสีส้มออกแดง, ลุง ฮ่างหลวง หรือ ไทรทอง ก็เรียก.

• กราด ๑ - [กฺราด] น. ไม้กวาดที่ทำเป็นซี่ยาว ๆ ห่าง ๆ มีด้ามยาว สำหรับใช้กวาดที่ลานวัดเป็นต้น. {ข. จฺราส}. ก. กวาดด้วยกราด.

• กราด ๒ - [กฺราด] น. เครื่องขูดไคลม้าทำด้วยเหล็ก มีฟันคล้ายกระต่ายขูดมะพร้าว: เครื่องจีมไม้ให้แน่น.

• กราด ๓ - [กฺราด] น. เครื่องมือจับสัตว์นํ้าชนิดหนึ่งใช้ประกอบกับเรือ, บางถิ่นเรียกว่า กรีด หรือ เรือกรีด, เวลาจับสัตว์นํ้าใช้แจวไปตามฝั่งคลองหรือแม่นํ้า โดยให้ไม้สำหรับกรีดนั้นระไปในนํ้า.