[มะหาอุปะหฺราด, -อุบปะหฺราด] {โบ} น. ตำแหน่งรัชทายาทที่จะสืบราชสมบัติของพระมหากษัตริย์ เรียกว่า พระมหาอุปราช หรือเรียกกันอย่างสามัญว่า วังหน้า: ตำแหน่งขุนนางทำหน้าที่มุขมนตรีเรียกว่า เจ้าพระยามหาอุปราช.