ความหมาย

• 
  

  [กฺราด] {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ว. เล็ก, แคระ, แกร็น.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กราดวง - [กฺรา-] น. ลูกมะพร้าวทุยที่ตัดครึ่งท่อน สำหรับถูพื้นบ้านหรือหวีด้ายทอหูก, {ปาก} กระดวง.

• กร้าน - [กฺร้าน] ว. มีผิวด้าน, มีผิวไม่สดใส: กระด้าง, แข็ง, หยาบ.

• กราน ๑ - [กฺราน] {โบ} น. ไฟ เช่น เชิงกราน, ธุมาก็ปรากฏแก่กราน {กฤษณา}.

• กราน ๒ - [กฺราน] ใช้เข้าคู่กับคำอื่น หมายความว่า ทอดตัว หรือ ล้มตัวลงราบ เช่น ก้มกราน หมอบกราน, หมายความว่า คํ้า, ยัน, เช่น ยันกราน ยืนกราน, ในบทกลอนใช้โดยลำพังก็มี เช่น ก็กรานในกลางรณภู {สมุทรโฆษ), พระรามตัดตีนสินมือเสีย กรานคอไปไว้ที่นอกเมือง {มโนห์รา), โบราณเขียนเป็น กราล ก็มี. กรานกฐิน [-กะถิน] ก. ขึงไม้สะดึง คือ เอาผ้าที่จะเย็บเป็นจีวรเข้าขึงที่ไม้สะดึง เย็บเสร็จแล้วบอกแก่ภิกษุทั้งหลายผู้ร่วมใจกันยกผ้าให้ในนามของสงฆ์เพื่ออนุโมทนา, ภิกษุผู้เย็บจีวรเช่นนั้น เรียกว่า ผู้กราน, สงฆ์ยกผ้าอันไม่พอแจกกันให้ภิกษุรูปหนึ่ง ภิกษุรูปนั้นทำตั้งแต่ซัก กะ ตัด เย็บ ย้อม เสร็จในวันนั้น ทำพินทุกัปปะอธิษฐานเป็นจีวรครอง เป็นจีวรกฐิน เรียกว่า กรานกฐิน. {อุปสมบทวิธี}. {ดู กฐิน}. {ข. กราล ว่า ปู, ลาด}.

• กราบ ๑ - [กฺราบ] น. ไม้เสริมแคมเรือให้สูงขึ้น, ส่วนของเรือตอนที่มีไม้เสริม, ไม้กระดานที่ติดตรงแคมเรือไปตามแนวนอนสำหรับเดิน, เรียกส่วนด้านข้างของเรือรบ เรือสินค้าเป็นต้น.