กลับ
คำว่า
มัธยันห์
ความหมาย
[มัดทะยัน] น. เวลากลางวัน, เที่ยงวัน. {ส. มธฺยาหฺน}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
มัธยัสถ์
- [มัดทะยัด] ก. ใช้จ่ายอย่างประหยัด. {ส. มธฺยสฺถ ว่า ปานกลาง, ตั้งอยู่ในท่ามกลาง}.
มั่น
- ว. แน่, แน่นอน, เช่น ใจมั่น: แน่น เช่น จับให้มั่น. มั่นคง ว. แน่นหนาและทนทาน เช่น เก็บของไว้ในห้องนั้นมั่นคงดี: ไม่กลับกลายเป็นอย่างอื่น เช่น ใจคอมั่นคง. มั่นใจ ก. แน่ใจ, เชื่อใจ, เช่น คราวนี้มั่นใจว่าจะต้องสอบได้. มั่นหมาย ก. มุ่งหมายอย่างแน่วแน่ เช่น เขามั่นหมายว่าจะได้งานทำ, หมายมั่น ก็ว่า. มั่นเหมาะ ว. แน่นอนไม่เปลี่ยนแปลง เช่น พูดไว้เป็นมั่นเหมาะว่าวันนี้จะต้องพบกัน.
มัน ๑
- น. ชื่อเรียกไม้เถาหรือไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลหลายวงศ์ หัวใช้เป็นอาหารได้. มันแกว น. {๑} ชื่อมันชนิด Pachyrhizus erosus {L.} Urb. ในวงศ์ Leguminosae เนื้อสีขาวฉ่ำน้ำ ใช้กินดิบหรือทำอาหารมีรสชืด ๆ หรือหวานน้อย ๆ เมล็ดเป็นพิษ, พายัพเรียกมันแกวลาว. {๒} {ถิ่น–พายัพ} ต้นมันเทศ. {ดู มันเทศ}. มันขี้หนูดู ขี้หนู ๑ {๒}. มันจาวมะพร้าว น. มันเสา. มันเทศ น. ชื่อมันชนิด Ipomoea batatas {L.} Lam. ในวงศ์ Convolvulaceae ยอดทำให้สุกแล้วกินได้, พายัพเรียก มันแกว. มันนก น. ชื่อมันหลายชนิดในสกุลDioscorea วงศ์ Dioscoreaceae เช่น ชนิด D. inopinata Prain et Burkill หัวกินได้. มันฝรั่ง น. ชื่อมันชนิดSolanum tuberosum L. ในวงศ์ Solanaceae ตาที่กำลังงอกจากหัวเป็นพิษ. มันมือเสือ น. ชื่อมันชนิดDioscorea esculenta {Lour.} Burkill ในวงศ์ Dioscoreaceae หัวเป็นแง่งมีรากติดอยู่โดยรวบ, มือเสือ ก็เรียก. มันเสา น. ชื่อมันชนิด Dioscorea alata L. ในวงศ์ Dioscoreaceae เถามีครีบ หัวมีขนาดและรูปร่างต่าง ๆ กัน ผิวเรียบ, มันจาวมะพร้าว ก็เรียก.
มัน ๒
- น. เนื้อเยื่อเกี่ยวพันชนิดหนึ่งในคนและสัตว์ มีลักษณะนุ่ม ๆ หยุ่น ๆ มีไขมันอยู่ในตัว เช่น มันหมู มันไก่. มันแข็ง น. มันของหมูที่ติดอยู่กับหนัง. มันเปลว น. มันที่ติดอยู่ที่พุงและลำไส้. มันสมอง [-สะหฺมอง] น. อวัยวะที่อยู่ภายในกะโหลกศีรษะ เนื้อนุ่มหยุ่น ลักษณะเป็นลอน เป็นศูนย์รวมระบบประสาท เช่น เขาถูกรถทับศีรษะจนมันสมองไหล, สมอง ก็ว่า: โดยปริยายหมายความว่า ปัญญาความคิด เช่น เขาเป็นคนระดับมันสมองของชาติ, สมอง หรือ หัวสมอง ก็ว่า.
มัน ๓
- ส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง สำหรับผู้ใหญ่เรียกผู้น้อย มีเด็กเป็นต้นตามสถานะที่ควร สำหรับเรียกผู้อื่นอย่างไม่ยกย่อง และสำหรับเรียกสัตว์หรือสิ่งอื่นทั่ว ๆ ไปตามที่ควร, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.