ว. ไม่แจ่ม เช่น พระจันทร์มัว, ไม่กระจ่าง เช่น ข้อความมัว, ฝ้า เช่น กระจกมัว, ฟาง เช่น นัยน์ตามัว, ขมุกขมัว เช่น มืดมัว, ไม่มืดไม่สว่าง เช่น แสงมัว ๆ, หม่น เช่น สีมัว ๆ, ขุ่น, ไม่ผ่อง, เช่น ใจมัว: อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวพูด มัวคิด, มัวแต่ ก็ว่า. มัวซัว ว. ไม่ผ่องใส, ไม่แจ่มใส, ไม่เบิกบาน,ไม่สดชื่น, เช่น หูตามัวซัว ผ้าสีตกมัวซัว. มัวแต่ ว.อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวแต่พูด มัวแต่คิด, มัว ก็ว่า.มัวพะวง ว. มัวเป็นห่วงกังวล. มัวมอม ว. แปดเปื้อนด้วยสีดำ ๆ ตามร่างกาย. มัวเมา ว. หลงละเลิง, เมามัว ก็ว่า. มัวเมีย ก. งัวเงีย. มัวหมอง ว. มีมลทิน, ไม่บริสุทธิ์.