ว. อาการที่ลับหายไปหรือทำให้ลับหายไปจนหมดสิ้นอย่างปิดมิด จมมิด บังมิดเป็นต้น, สนิท เช่น ปิดประตูให้มิด: ใช้เป็นกริยาหมายถึง อาการอย่างนั้น เช่น มิดนํ้ามิดหัว. มิดชิด ว. ลับตา, ไม่ให้ใครเห็น, เช่น ซ่อนให้มิดชิด, สนิทแนบเนียน เช่น ปิดประตูให้มิดชิด, เรียบร้อยเช่น ห่อให้มิดชิด. มิดด้าม ว. อาการที่ใช้มีดหรือของมีคมแทงเข้าไปจนจมถึงด้าม, สุดกั่น สุดด้าม หรือสุดลิ่ม ก็ว่า. มิดน้ำ ว. อาการที่น้ำท่วมหัวเรือจนมิดเช่น หัวเรือมิดน้ำ. มิดเม้น ก. ซ่อนของเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ลับตา. มิดเมี้ยน ว. ลับจนมองไม่เห็น: แสดงอาการซ่อนอายลับ ๆ ล่อ ๆ, กระมิดกระเมี้ยน ก็ว่า. มิดหัว ว. อาการที่หัวจมหายลงไปในน้ำ เช่น ดำน้ำจนมิดหัว.