[กฺริยา, กะริยา] {ไว} น. คำที่แสดงอาการของนาม หรือสรรพนาม. {ส. กฺริยา: ป. กิริยา}. กริยานุเคราะห์ {ไว} น. กริยาที่ใช้ช่วยกริยาอื่น เช่น คง จะ ถูก น่า, กริยาช่วย ก็ว่า. กริยาวิเศษณ์{ไว} น. คำวิเศษณ์ ใช้ประกอบคำกริยาหรือคำวิเศษณ์ด้วยกันให้มีความแปลกออกไป. กริยาวิเศษณ์วลี {ไว} น. ท่อนความที่มีคำกริยาวิเศษณ์ที่พ่วงบุรพบทเข้าขยายกริยา เช่น ม้าวิ่งไปข้างโน้น ความที่ขีดสัญประกาศนั้นเป็นกริยาวิเศษณ์วลี. กริยาวิเศษณานุประโยค [-วิเสสะนานุปฺระโหฺยก] {ไว} น. อนุประโยคที่ประกอบคำกริยาหรือคำวิเศษณ์ในสังกรประโยค, ประโยควิเศษณ์ ก็ว่า.