ความหมาย

• 
  

  [กฺรุ] ก. ปิดกันช่องโหว่หรือที่ว่าง เช่น กรุฝาเรือน, รองไว้ข้างล่าง เช่น กรุก้นชะลอม, ปิดกั้น เช่น กรุบ่อ. น. เรียกบ่อที่ใช้อิฐเป็นต้นเรียงเป็นผนังบ่อเพื่อกันดินทลาย ว่า บ่อกรุ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กรุก - [กฺรุก] ก. ขลุก, ขลุกขลุ่ย, ง่วนอยู่, เช่น พรรษาหนึ่งสองพรรษาไม่ผาสุก เข้าบ้านกรุกเลยลาสิกขาบท {นิ. เดือน}. ว. เสียงดังกุก เช่น ได้ยินเสียงกรุกลุกขึ้นมอง {คาวี}. กรุกกรัก ก. ขลุกขลัก เช่น กรุกกรักประดักประเดิดเปิดฝาลุ้ง {คาวี}. ว. เสียงดังกุกกัก เช่น ได้ยินเสียงกรุกกรักก็ทักถาม {ม. ร่ายยาว ชูชก}.

• กรุกกรู๊ - [กรุกฺ-] ว. เสียงนกเขาขันคู, จุ๊กกรู๊ ก็ว่า.

• กรุง - [กฺรุง] น. เมืองหลวง, เมืองซึ่งเป็นที่ตั้งรัฐบาลกลาง, แต่ก่อนหมายถึงประเทศก็ได้ เช่น กรุงสยาม กรุงจีน: {โบ} กษัตริย์ เช่น จึ่งกรุงสุทโธทนเห็นอัศจรรย์ก็ทูลพลันด่งงนี้ {ม. คำหลวง ทศพร}.

• กรุงเขมา - [กฺรุงขะเหฺมา] น. ชื่อไม้เถาชนิด Cissampelos pareira L. var. hirsuta {Buch.-Ham. ex DC.} Forman ในวงศ์ Menispermaceae ใบรูปสามเหลี่ยมปลายมน ผลกลม เมื่อสุกสีแดง.

• กรุ้งกริ่ง - [กฺรุ้งกฺริ่ง] ก. แสดงสีหน้า แววตา และท่าทางเจ้าชู้, กรุ้มกริ่ม ก็ว่า.