ว. ที่กระจัดกระจายอยู่เกลื่อนกลาดไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น ทิ้งกระดาษไว้รกบ้าน, ที่งอกหรือขึ้นรวมกันอยู่อย่างยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น หญ้ารกป่ารก, น่ารำคาญเพราะไม่เป็นระเบียบ เช่นรกตา รกหู รกสมอง. รกชัฏ ว. รกยุ่ง, รกอย่างป่าทึบ. รกร้าง ว. รกเพราะปล่อยทิ้งไว้ เช่น ที่รกร้าง ที่ดินรกร้างว่างเปล่า. รกเรี้ยว ว. รกมาก เช่น ป่ารกเรี้ยว. รกเรื้อ ว. รกมาก เช่น สวนรกเรื้อไม่ได้ดูแลเสียนาน.