น. บริเวณที่แดดส่องไม่ถึง เช่น ร่มไม้: สิ่งที่ใช้สำ หรับกางกันแดด กันฝน มีด้ามสำหรับถือ โดยปริยายหมายถึง ที่พึ่ง, ที่คุ้มครอง, เช่น ใต้ร่มพระบรมโพธิสมภาร ใต้ร่มกาสาวพัสตร์. ว. ซึ่งมีอะไรบังแดด เช่น ถนนสายนี้ร่มตลอดวัน. ร่มเกล้า, ร่มเกศ น. ผู้คุ้มครองป้องกันให้ได้รับความร่มเย็นเป็นสุข หมายถึง พระมหากษัตริย์. ร่มชูชีพ น. เครื่องพยุงตัวเมื่อโดดจากที่สูงตามปรกติกางแล้วรูปคล้ายร่ม แต่ในปัจจุบันเมื่อกางแล้วมีลักษณะคล้ายกาบกล้วยเป็นลอน ๆ ตามขวางก็มี. ร่มธง น. อำนาจคุ้มครอง เช่น ใต้ร่มธงไตรรงค์ใต้ร่มธงไทย. ร่มผ้า น. ส่วนของร่างกายภายในผ้านุ่งที่ไม่ควรเปิดเผย. ร่มโพธิ์ร่มไทร {สำ} น. ที่พึ่ง, ผู้ที่ให้ความคุ้มครองและความอบอุ่นใจ, เช่น พ่อแม่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูก. ร่มไม้ชายคา {สำ} น. ที่พึ่งพาอาศัย เช่น ต้องไปพึ่งร่มไม้ชายคาของผู้อื่น. ร่มเย็น ว. มีความสุขสบาย, ไม่มีความเดือดร้อน. ร่มรื่น ว. มีร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ ๆ ที่ทำให้เกิดความรื่นรมย์ใจ เช่น ในสวนนี้ร่มรื่นดี.