ก. พ้น เช่น ระเหิดจากบาป: {วิทยา} อาการที่ของแข็งกลายเป็นไอ เช่น การบรูระเหิด ลูกเหม็นระเหิด. ว. สูงตระหง่าน, ระเหิดระหง ก็ว่า.