[กฺริดา, กฺริดากาน] {โบ: กลอน} น. บารมีอันยิ่งที่ทำไว้ {กร่อนมาจาก กฤดาธิการ} เช่น ทรงพระกฤดาเดชานุภาพยิ่งทวีขึ้น {พงศ. อยุธยา), ผู้ใดมีบุญญากฤดาการ {เสภาสุนทรภู่}.