ความหมาย

• 
  

  ก. ปนหรือผสมให้เข้ากันคละกันเป็นกลุ่มเป็นพวกเป็นต้น เช่น โจทย์ระคน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ระคาง ๑ - น. เม็ดผดที่เกิดขึ้นตามขาด้วยระคายต้นหญ้าหรือขนกระบือ, ตะคาง ก็ว่า.

• ระคาง ๒ - น. ละอองที่ทำให้คายคัน. ก. ทำให้คายคัน

• ระคาย - น. ละอองที่ทำให้คายคัน. ก. ทำให้คายคันเหมือนถูกละออง เช่น ระคายตัว, กระทบกระเทือนกายใจให้เกิดรำคาญไม่สุขใจ เช่น ระคายหู, {กลอน} ใช้เป็น กระคาย ก็มี.

• ระฆัง - น. เครื่องใช้ตีให้เกิดเสียงเป็นอาณัติสัญญาณหล่อด้วยทองเหลืองเป็นต้น รูปคล้ายลูกฟักตัด มีหูติดอยู่ตอนบน.

• ระงม - ว. เสียงร้องแสดงความเศร้าโศกเสียใจของคนเป็นจำนวนมาก เช่น ร้องระงม: อบอ้าว, อบด้วยความร้อนหรือควัน, ในคำว่า ร้อนระงม.