ความหมาย

• 
  

  ว. พราวแพรว, วับวาบ, {ใช้แก่แสงหรือรัศมี} เช่น ผ้ามันระยับ, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ ระยิบ เป็น ระยิบระยับ เช่น ดาวส่องแสงระยิบระยับ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ระย้า - น. เครื่องห้อยย้อยเป็นพวงเป็นพู่. ว. ที่ห้อยย้อยลงมา เช่น ตุ้มหูระย้า โคมระย้า.

• ระยาน - ก. ยาน, หย่อนลง, ห้อยลง.

• ระยาบ - ว. แสงวาบ ๆ, นิยมใช้เข้าคู่กับคำระยับเป็น ระยาบระยับ.

• ระยำ - ว. ชั่วช้า, ตํ่าช้า, เลวทราม, อัปมงคล, เช่น คนระยำ เรื่องระยำ ทำระยำ : {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ยับเยิน, แหลก, เช่น ดังดวงแก้วตกต้องแผ่นผา ร้าวระยำช้ำจิตเจ็บอุรา {อิเหนา}. ระยำตำบอน {ปาก} ว. เลวทราม, ชั่วช้า, เหลวไหล. ระยำยับ ว. แหลกยับเยิน, แตกย่อยยับ.

• ระยิบระยับ - ว. ยิบ ๆ ยับ ๆ เช่น แสงดาวระยิบระยับ.