ความหมาย

• 
  

  ก. บาดหมางกันเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ, ไม่ปรองดองกัน, เช่น ผัวเมียระหองระแหงกันอยู่เสมอ. ว. ผิดใจกันเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ, ไม่ใคร่ถูกกัน, เช่น เขามีเรื่องระหองระแหงกันอยู่เรื่อย.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ระหอบ - ก. ห้อม, ล้อม.

• ระหัด - น. เครื่องวิดนํ้าอย่างหนึ่งเป็นราง ใช้ถีบด้วยเท้าหรือฉุดด้วยเครื่องจักรเป็นต้น.

• ระหาย - ก. อยากนํ้า, หิวนํ้า.

• ระหุย - ก. ร่วงพังเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเป็นจำนวนมาก.

• ระอมระอา - {กลอน} ก. เบื่อหน่ายเต็มที.