ก. โอบรอบหรือพันให้กระชับ เช่น กอดรัด งูเหลือมรัด เอายางรัด, คับ, ตึง, เช่น แขนเสื้อรัด กระโปรงรัดสะโพก,โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอาเม็ดต้อยติ่งพอกทำให้ฝีรัด. รัดกุม ว. ไม่รุ่มร่าม, กระชับ, ไม่ยาวเยิ่นเย้อ, เช่น แต่งตัวรัดกุม สำนวนรัดกุม. รัดเกล้า น. เครื่องประดับศีรษะสตรีสูงศักดิ์ในราชสำนักแต่โบราณ และประดับศีรษะนางละครแต่งยืนเครื่องซึ่งเลียนแบบสตรีสูงศักดิ์ มี ๒ แบบ คือ รัดเกล้ายอดมีปลายยอดทรงกรวยแหลม สำหรับกษัตรี และรัดเกล้าเปลว มียอดปักช่อกระหนกเปลว สำหรับพระสนม. รัดเข็มขัด {ปาก} ก. ประหยัด เช่น ในภาวะที่เศรษฐกิจไม่ดีประชาชนต้องรัดเข็มขัด. รัดเครื่อง ก. แต่งเครื่องละครรำ ตัวพระนาง ยักษ์ และลิง โดยเย็บผ้าให้กระชับเข้ากับตัวผู้แสดง. รัดช้อง น. เครื่องประดับสำหรับรัดชายผมที่ปล่อยยาวลงทางท้ายทอย ใช้ประกอบกับรัดเกล้า. รัดตัว ก. ทำให้ไม่คล่องตัว, ทำให้กระดิกกระเดี้ยไปไหนแทบไม่ได้, เช่น การเงินรัดตัว งานรัดตัว. รัดทึบ น. สายผูกอานล่ามรอบอกม้า มักทำด้วยผ้า. รัดประคด น. ผ้าสำหรับรัดอกของภิกษุสามเณร, ประคดอก ก็เรียก. รัดประคน น. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียวหุ้มผ้าแดง ใช้พันอ้อมลำ ตัวถัดต้นขาหน้าของช้าง มี ๒ เส้นคู่กัน สำหรับผูกรั้งสัปคับ แหย่ง หรือกูบมิให้โยกเลื่อน. รัดพัสตร์ น. ผ้าคาด, เข็มขัด. รัดรึง ก. กอดแน่น, ผูกแน่น, เช่น ความรักรัดรึงใจ. รัดรูป ว. คับมากจนเห็นรูปทรงเด่นชัด เช่น เสื้อรัดรูปกางเกงรัดรูป: เรียกขวดที่ใส่ปลากัดเป็นต้นทำให้เห็นเล็กกว่าปรกติ ว่า ขวดรัดรูป, คู่กับ ขวดส่งรูป ซึ่งทำให้เห็นใหญ่กว่าปรกติ.