ความหมาย

• 
  

  [ริดสะหฺยา] ก. อาการที่ไม่อยากให้คนอื่นได้ดี, เห็นเขาได้ดีแล้วทนนิ่งอยู่ไม่ได้. {ส. อีรฺษฺยา: ป. อิสฺสา}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• รี - ว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง หอรีหอขวาง.

• รี้ - {โบ} น. พล, พลรบ, กองทัพ, กองทหาร. ก. ยกไป, เดินไป. รี้พล น. กระบวนทหาร, กองทหาร.

• รี่ ๑ - ก. เดินหรือวิ่งตรงเข้ามาโดยไม่รีรอ เช่น เด็กเห็นขนมก็รี่เข้ามาซื้อ, ตรงเข้ามา เช่น รถรี่เข้ามาชน. ว. อาการที่เดินหรือวิ่งตรงเข้ามาโดยไม่รีรอ เช่น เดินรี่เข้ามาหา.

• รี่ ๒ - ดู ลี่ ๑.

• รี ๆ ขวาง ๆ - ก. กีดเกะกะ, เก้งก้าง, เช่น คนไม่เคยเข้าครัวจับอะไรไม่ถูก รี ๆ ขวาง ๆ ไปหมด, ขวาง ๆ รี ๆ ก็ว่า. ว. มีลักษณะหรือกิริยาท่าทางที่เกะกะเก้งก้าง เช่น จะข้ามถนนก็ไม่ข้าม มัวแต่ยืนรี ๆ ขวาง ๆ อยู่นั่นแหละ.