กลับ
คำว่า
รุก ๒
ความหมาย
ก. ทำ เส้นให้เล็ก {ใช้แก่แกะตรา} เช่น รุกลายเส้นในตราให้ชัด.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
รุกข-, รุกข์
- [รุกขะ-, รุก] น. ต้นไม้. {ป.: ส. วฤกฺษ}. รุกขชาติ น. ต้นไม้, หมู่ไม้. รุกขเทวดา น. เทวดาที่สิงสถิตอยู่ตามต้นไม้. รุกขมูล น. โคนต้นไม้, เรียกพระที่ถือธุดงค์อยู่โคนไม้ว่า พระรุกขมูล. รุกขมลิกธุดงค์ [-มูลิกะ-] น. ธุดงค์อย่าง ๑ ใน ๑๓ อย่าง ที่ภิกษุจะต้องสมาทานว่าจะอยู่โคนต้นไม้เป็นประจำ. {ป. รุกฺขมูลิกธูตงฺค}.
รุกขกะ
- [-ขะกะ] น. ต้นไม้เล็ก. {ป.}.
รุกขา
- {กลอน} น. ต้นไม้.
รุกรุย
- [รุกฺ-] ว. รุงรัง, กระจุยกระจาย, ไม่น่าดู, เช่น บ้านช่องรุกรุย เสื้อผ้ารุกรุย: ตํ่าช้า เช่น คนรุกรุย.
รุกษะ
- [รุกฺ-] {โบ} น. รุกข์, ต้นไม้.