[กฺลัด] น. สวะที่ติดขวางคลองแน่นอยู่. ก. เสียบขัดไว้ให้อยู่ด้วยของแหลม เช่น ใช้ไม้กลัดกลัดกระทง, ทำให้ติดขวางไว้ไม่ให้หลุดออก เช่น กลัดกระดุม: โดยปริยายเรียกอาการที่สิ่งบางอย่างคั่งอยู่ข้างใน เช่น กลัดหนอง. กลัดกลุ้ม ก. ขัดข้องกลุ้มอยู่ในอก. กลัดมัน ว. มีความรู้สึกในทางกามารมณ์อย่างรุนแรง.