ความหมาย

• 
  

  น. ลูกของเหลน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ลื้อ ๑ - น. ไทยพวกหนึ่งอยู่ในแคว้นสิบสองปันนา.

• ลื้อ ๒ - {ปาก} ส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย เพศชาย ใช้พูดกับผู้ที่เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองเป็นกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒. {จ. ลื่อ ว่า คำใช้เรียกบุรุษที่ ๒}.

• ลุ - ก. ถึง {ในลักษณะที่ต้องใช้ความพยายาม} เช่น ลุความสำเร็จ, ถึง เช่น ลุศักราช, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ ถึง เป็นลุถึง: {โบ} รู้ความ เช่นลุท้องตรา ลุหนังสือ. ลุกะโทษ, ลุแก่โทษ ก. สารภาพผิดยอมให้ลงโทษตามแต่จะเห็นสมควร. ลุแก่โทสะ, ลุโทสะ ก. บันดาลโทสะ, โกรธมาก, เช่น เขาทำร้ายผู้อื่นด้วยลุแก่โทสะ. ลุแก่อำนาจ, ลุอำนาจ ก. ตกอยู่ในอำนาจ, ใช้อำนาจ, เช่น ลุอำนาจโทสะ. ลุล่วง ก. สำเร็จ {ในสิ่งที่ต้องใช้ความพยายามบ้าง} เช่น โครงการนี้ลุล่วงไปด้วยดี. ลุโสดา ก. บรรลุโสดาปัตติผลเป็นพระโสดาบัน: {ปาก} หมดกิเลส, รอบรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง, {มักใช้ในความปฏิเสธ} เช่น ฉันยังไม่ลุโสดานี่: บรรลุโสดา ก็ว่า.

• ลุก - ก. เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ ลุกจากที่นอน, ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก: เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย {จารึกสยาม}: ไหม้โพลงขึ้น เช่น ไฟลุก. ลุกลาม ก. แผ่กว้างออกไปโดยเร็ว เช่น ไฟลุกลามไปอย่างรวดเร็ว. ลุกฮือ ก. ไหม้โพลงขึ้นลุกลามอย่างรวดเร็ว เช่น ไฟไหม้พอมีลมพัดก็ลุกฮือ: อาการที่คนจำนวนมากลุกขึ้นพร้อม ๆ กันเพราะแตกตื่นชั่วขณะเป็นต้น เช่น พอเห็นตำรวจมาก็ลุกฮือ, อาการที่กลุ่มคนกลุ้มรุมกันเข้าต่อสู้กับผู้มีอำนาจ เช่น ประชาชนลุกฮือขึ้นต่อต้านรัฐบาลที่กดขี่ประชาชน.

• ลุกลน - ก. ทำโดยรีบร้อนไม่เป็นระเบียบ เช่น ทำอะไรอย่าลุกลนของจะหล่นแตก: กระสับกระส่าย, กระวนกระวาย, เช่น วันนี้เป็นอะไรท่าทางลุกลนผิดปรกติ. ว. ไม่สุภาพเรียบร้อย เช่น เขาแสดงกิริยาลุกลนจนน่าสงสัย.