น. ผู้มีกำเนิดจากพ่อแม่ หรือโดยปริยายถือว่ามีฐานะเสมือนลูก, คำที่พ่อแม่เรียกลูกของตนโดยตรง หรือเรียกเด็กอื่นหรือผู้เยาว์กว่าผู้พูดหลายปีด้วยความรู้สึกรักและเอ็นดู เช่น ลูกกินยาเสียซิ, คำที่ลูกใช้แทนชื่อตนเวลาพูดกับพ่อแม่ด้วยความรักและเคารพ เช่น ลูกยังไม่ง่วงนอน: เรียกสัตว์ที่ยังไม่โต เช่น ลูกแมว ลูกหมา: เรียกสิ่งที่จะสืบเป็นพันธุ์ไม้มีลักษณะกลม ๆ ว่า ลูกไม้, ผลไม้ ก็เรียก, เมื่อกล่าวถึงผลไม้ชนิดใดโดยเฉพาะ ซึ่งโดยมากเป็นคำพยางค์เดียวอันอาจทำให้เข้าใจผิดเป็นอย่างอื่นได้ตามปรกติมักมีคำ ลูก ประกอบข้างหน้า เช่น ลูกเกด ลูกชิด: เรียกสิ่งที่มีรูปกลม ๆ หรือยาว ๆ หรือโดยอนุโลม ว่า ลูก เช่น ลูกกุญแจ ลูกเต๋า ลูกหิน: ลักษณนามใช้แก่ลูกไม้หรือสิ่งที่มีรูปกลม ๆ หรือยาว ๆ หรือคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น มะม่วง ๕ ลูก ลูกหิน ๒ ลูก ขนมจีบ ๑๐ ลูก มะเขือยาว ๔ ลูก แป้งข้าวหมาก ๓ ลูก. ว. ที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เคี่ยวกะทิเป็นลูก. ลูกกก น. ลูกหัวปี. ลูกกรง น. สิ่งซึ่งเรียงกันเป็นซี่ ๆ ของกรงหรือที่คุมขัง: สิ่งที่เป็นลูกตั้งสำหรับราวบันไดและสะพาน เป็นต้น เช่น ลูกกรงบันได ลูกกรงสะพาน ลูกกรงระเบียง. ลูกกรด น. ชื่อปืนชนิดที่ใช้กระสุนลูกกรด: ชื่อกระสุนชนิดหนึ่ง เล็กกว่ากระสุนทั่ว ๆ ไป ปลอกทำด้วยโลหะหัวกระสุนทำด้วยตะกั่ว มีลูกปรายและดินปืนอยู่ข้างในมีเชื้อปะทุอยู่ก้นปลอก. ลูกกรอก น. ลูกคนหรือลูกสัตว์มีแมวเป็นต้นที่ตายตั้งแต่อยู่ในครรภ์หรือในท้องมีร่างกายครบบริบูรณ์ แต่ขนาดเล็ก เชื่อกันว่าจะให้คุณแก่เจ้าของหรือบางทีก็ใช้เป็นเครื่องรางของขลัง. ลูกกระดุม ดู กระดุม. ลูกกระเดือก น. ส่วนของกล่องเสียง มีลักษณะโปนออกมากลางลำคอเหนือท่อลม เห็นได้ชัดในผู้ชาย. ลูกกระได น. ลูกบันได. ลูกกระพรวน [-พฺรวน] น. โลหะทำเป็นรูปกลมกลวงมีลูกกลิ้งเล็ก ๆ อยู่ข้างในเพื่อให้เกิดเสียง ใช้ผูกข้อเท้าเด็กหรือคอสัตว์เป็นต้น, กระพรวน พรวน หรือ ลูกพรวน ก็ว่า: {ถิ่น–พายัพ, อีสาน} หมากหิ่งหรือมะหิ่ง. ลูกกระวิน น. สิ่งที่มีรูปร่างกลมแบน ทำด้วยกระดูกสัตว์หรือพลาสติกสำหรับร้อยสายรัดประคดเอวด้านใดด้านหนึ่ง เพื่อเป็นที่สังเกตว่าด้านใดเป็นด้านขวาหรือด้านซ้าย, ลูกกวิน หรือ ลูกถวิน ก็ว่า. ลูกกระแอม ดู กระแอม ๒. ลูกกรุง ว. เรียกเพลงชนิดที่คนในกรุงหรือในเมืองนิยม ว่า เพลงลูกกรุง. ลูกกลอน น. เม็ดยาเปียก ๆ ที่ปั้นเป็นก้อนกลมเพื่อกลืนกิน. ลูกกลิ้ง น. เหล็กหรือวัสดุอื่นที่มีนํ้าหนักมากใช้ลากให้กลิ้งทับดินให้ราบ, เรียกสิ่งที่กลิ้งไปได้เพื่อประโยชน์ในการต่าง ๆ ว่า ลูกกลิ้ง เช่น ลูกกลิ้งของช่างตัดเสื้อ. ลูกกวาด น. ของหวานทำด้วยนํ้าตาล มีสีต่าง ๆ มีลักษณะเป็นเม็ดกลม ๆ แน่นแข็ง บางอย่างมีถั่วเป็นต้นอยู่ข้างใน ใช้เคี้ยวหรืออมให้ค่อย ๆ ละลายไปเอง. ลูกกวิน น. ลูกกระวิน. ลูกกะจ๊อก, ลูกกะโล่, ลูกจ๊อก {ปาก} น. ผู้ที่อ่อนแอสู้ใครไม่ได้. ลูกกะแอ น. ลูกควายตัวเล็ก ๆ เรียกตามเสียงที่มันร้อง, ลูกหม่อ หรือ ลูกแหง่ ก็เรียก. ลูกกัลปพฤกษ์ น.ลูกมะนาวหรือของที่บรรจุเงินปลีกเป็นต้นไว้ข้างในสำหรับโปรยทาน, โดยปริยายเรียกสลากที่ห้อยไว้ตามต้นไม้ให้คนสอยในงานกุศลหรืองานรื่นเริงเป็นต้น. ลูกกุญแจ น. เครื่องมือชนิดหนึ่ง ทำด้วยเหล็กหรือทองเหลือง เป็นต้น สำหรับไขแม่กุญแจ. ลูกเกด น. ลูกองุ่นแห้งชนิดหนึ่ง. ลูกเก็บ ดู เก็บ ๒. ลูกแก้ว ๑ น. เรียกสิ่งที่กลึงเป็นรูปกลม ๆ ตามหัวเม็ดและขาโต๊ะเป็นต้น, ลูกกลม ๆ ทำด้วยแก้ว คล้ายลูกหิน แต่เล็กกว่า, ลูกกลมทำด้วยแก้ว มีขนาดต่าง ๆ กัน หมอดูใช้ในการทำนายโชคชะตา: ลูกที่พ่อแม่รักมากที่สุด, ลูกแก้วลูกขวัญ หรือ ลูกขวัญ ก็เรียก. ลูกแก้วลูกขวัญ น. ลูกที่พ่อแม่รักมากที่สุด, ลูกแก้ว หรือ ลูกขวัญ ก็เรียก. ลูกโกลน [-โกฺลน] น. สิ่งที่ใช้ต่างลูกกลิ้งวางเป็นระยะ ๆ ไป เพื่อรองรับสิ่งที่หนักหรือใหญ่โตให้เคลื่อนย้ายชะลอไปได้สะดวก. ลูกไก่ น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์กฤติกา มี ๘ ดวง มีรูปเหมือนลูกไก่ฝูงหนึ่ง, ดาวกฤตติกา ดาวกัตติกา หรือ ดาวธงสามเหลี่ยม ก็เรียก. ลูกไก่อยู่ในกำมือ {สำ} น. ผู้ที่ตกอยู่ภายใต้อำนาจ ไม่มีทางหนีหรือทางต่อสู้. ลูกขนไก่ {ปาก} น. ลูกแบดมินตัน. ลูกขวัญ น. ลูกที่พ่อแม่รักมากที่สุด, ลูกแก้ว หรือลูกแก้วลูกขวัญ ก็เรียก. ลูกขวาน น. ขวานขนาดเล็ก หน้าประมาณนิ้วครึ่ง ใช้เหน็บหลังเป็นอาวุธ. ลูกขัด ๑ น. วิธีบรรเลงทำนองอย่างหนึ่ง แบ่งเครื่องดนตรีเป็น ๒ พวก โดยผลัดกันบรรเลงคนละที เมื่อพวกหน้าบรรเลงเป็นทำนองอย่างหนึ่งแล้ว พวกหลังก็จะบรรเลงทำนองให้ผิดแผกแตกต่างไปอีกอย่างหนึ่ง และทำทำนองที่ผลัดกันบรรเลงนี้ไม่บังคับว่าจะสั้นยาวเท่าใดหรือจะมีเพียงพยางค์เดียวก็ได้. ลูกขัด ๒ น. อุปกรณ์สำหรับขัดหรือปัดเงาเครื่องโลหะ ทำด้วยผ้าซ้อนกันหลายชั้นเป็นรูปกลมคล้ายลูกล้อ มีรูตรงกลาง สวมเข้ากับแกนที่ต่อออกมาจากมอเตอร์. ลูกข่าง น. ของเล่นอย่างหนึ่งเป็นลูกกลม ๆ มีเดือยใช้ปั่นให้หมุนด้วยมือหรือด้วยเชือก. ลูกข้าว น. รวงข้าวที่เกิดออกจากตอต้นข้าวที่เกี่ยวแล้ว. ลูกขุน {โบ} น. อำมาตย์, มนตรี, ขุนนาง, ข้าราชการ. ลูกขุน ณ ศาลหลวง, ลูกขุนศาลหลวง {โบ} น. คณะผู้พิพากษามีหน้าที่ตัดสินคดี โดยชี้ขาดข้อกฎหมายหลังจากที่ตระลาการพิจารณาคดีชี้ขาดข้อเท็จจริงแล้ว, บางทีเขียนเป็น ลูกขุน ณ สานหลวง หรือ ลูกขุน ณ สารหลวง ก็มี. ลูกขุน ณ ศาลา, ลูกขุนศาลา {โบ} น. คณะข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ทำหน้าที่บังคับบัญชาราชการแผ่นดิน มีตำแหน่งต่าง ๆ เช่น เสนาบดี มาประชุมร่วมกันที่ศาลาลูกขุน. ลูกขุนพลอยพยัก {สำ} น. ผู้ที่คอยว่าตามหรือเห็นด้วยกับผู้ใหญ่เป็นเชิงประจบสอพลอ เป็นต้น. ลูกเขย น. ชายซึ่งเป็นผัวของลูกสาว. ลูกครอก น. ลูกปลาจำพวกปลาช่อนที่ตามแม่เป็นฝูง ๆ, ลูกชักครอก ก็ว่า: {โบ} บุตรที่เกิดจากมารดาที่ขายตัวเป็นทาสที่ขายขาดค่า รวมทั้งทาสเชลย ทาสมรดก และ ทาสช่วยมาเมื่อทุกข์ยาก. ลูกครึ่ง น. ลูกที่เกิดจากพ่อแม่ที่เป็นคนต่างชาติกัน, ครึ่งชาติ ก็ว่า. ลูกคลัก น. ท่อนไม้สั้น ๆ เอาเชือกผูกกลางสำหรับขัดแร้วเป็นต้น หรือใส่ในโอ่งในไหแล้วเอาเชือกผูกกับไม้คานหามไป. ลูกคลื่น ว. มีลักษณะสูง ๆ ต่ำ ๆ เป็นลอนอย่างคลื่น เช่น ถนนสายนี้เป็นลูกคลื่น. ลูกความ {กฎ} น. ผู้มีคดีความซึ่งทนายความรับว่าความให้. ลูกคอ น. เสียงเอื้อนหรือเสียงครวญในเวลาร้องเพลงเป็นต้น. ลูกคอก น. ลูกวัวหรือควายที่เกิดจากแม่ที่เลี้ยงไว้ในคอก. ลูกคัน น. ดินที่พูนขึ้นเป็นคันตามท้องนาสำหรับขังน้ำไว้, คันนา หรือ หัวคันนา ก็เรียก. ลูกคั่น น. เครื่องประดับเป็นลูกกลม ๆ เป็นต้น ใช้คั่นระหว่างตะกรุดหรือลูกประคำ. ลูกค้า น. ผู้ซื้อ เช่น ผู้ขายปลีกเป็นลูกค้าของผู้ขายส่ง, ผู้อุดหนุนในเชิงธุรกิจ เช่น ลูกค้าของธนาคาร. ลูกคำ น. เรียกคำ ๒ คำเมื่อเอามาประสมกันแล้วมีความหมายต่างไปจากคำเดิม ว่า ลูกคำของคำตั้ง เช่น ลูกค้า ลูกเขย เป็นลูกคำของคำ ลูก. ลูกคิด น. เครื่องคำนวณเลขของจีน ทำด้วยไม้เป็นต้น เป็นลูกกลม ๆ ร้อยใส่ไว้ในราง. ลูกคู่ น. คนร้องรับต้นเสียง เช่น ลูกคู่ละครร้อง ลูกคู่ละครรำ, คนร้องรับพ่อเพลงแม่เพลง เช่น ลูกคู่เพลงฉ่อย ลูกคู่ระบำชาวไร่, โดยปริยายหมายถึงผู้สนับสนุน เช่น พอนายพูด ลูกน้องก็รับเป็นลูกคู่. ลูกฆ้อง ๑ น. ฆ้องขนาดเล็กเรียงกันหลายใบในรางหรือร้านฆ้อง ใช้ตีดำเนินทำนอง. ลูกฆ้อง ๒ ดู เนื้อฆ้อง. ลูกจ้าง น. ผู้รับจ้างทำการงานโดยได้รับค่าตอบแทน. ลูกเจี๊ยบ น. ลูกไก่ที่ยังไม่ผลัดขน. ลูกช่วง น. ผู้รับต่อไปอีกทอดหนึ่ง: เรียกผ้าที่ม้วนหรือห่อหญ้าเป็นต้นให้เป็นลูกกลมสำหรับใช้ในการเล่นช่วงชัย. ลูกชะเนาะ น. ไม้สั้น ๆ สำหรับขัดบิดเชือกที่ผูกให้แน่นเช่นในการทำนั่งร้าน, ชะเนาะ ก็เรียก. ลูกชักครอก น. ลูกปลาจำพวกปลาช่อนที่ตามแม่เป็นฝูง ๆ, ลูกครอก ก็ว่า. ลูกช้าง ส. คำแทนชื่อคนซึ่งพูดกับเจ้าที่เป็นผีแทนคำว่า ข้าพเจ้า. ลูกชิด น. เนื้อในเมล็ดอ่อนของต้นตาว เชื่อมกินได้. {ดู ตาว ๒, ต๋าว}. ลูกชิ้น น. เนื้อปลาหรือเนื้อวัวเป็นต้นที่โขลกทำเป็นลูกกลม ๆ แล้วลวกสำหรับทำของกิน. ลูกชุบ น. ชื่อขนมชนิดหนึ่งทำด้วยถั่วเขียวกวน ปั้นเป็นรูปต่าง ๆ เช่น พริก มังคุด มะยม แล้วระบายสี และเคลือบด้วยวุ้นให้เป็นมัน. ลูกแชร์ น. ผู้เล่นแชร์ ยกเว้น เท้าแชร์. ลูกซอง น. ชื่อปืนชนิดหนึ่ง ลูกมีปลอกทำดว้ยกระดาษแข็ง ไม่มีหัวกระสุน มีลูกปลายอยู่หลายลูกอยู่ภายใน มีดินปืนอยู่ตรงกลาง และมีเชื้อปะทุอยู่ก้นปลอก. ลูกซัด ๑ น. เมล็ดของต้นซัด {Trigonella foenumgraecum L.} ในวงศ์ Leguminosae ใช้ทำยาได้ โบราณนิยมใช้ต้มชุบผ้าให้มีกลิ่นหอม. ลูกซัด ๒ น. ลูกแซ็ก. ลูกแซ็ก น. เครื่องดนตรีสากลชนิดหนึ่งใช้เขย่าทำ เสียงประกอบเพลง มักใช้แก่เพลงลาติน, ลูกซัด ก็ว่า. ลูกโซ่ น. ห่วงของโซ่, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่ต่อเนื่องกันเช่นนั้น เช่น เรื่องราวเกี่ยวข้องโยงกันเป็นลูกโซ่. ลูกดก ว. มีลูกถี่และมากกว่าปรกติ เรียกว่า พ่อลูกดก แม่ลูกดก. ลูกดอก น. ไม้หรือเหล็กปลายแหลม มีพู่ข้างท้ายใช้หลอดเป่ายิงสัตว์, เหล็กปลายแหลมมีด้ามเป็นไม้ มีหาง ใช้ปาไปที่เป้า. ลูกดาล น. เหล็กสำหรับไขดาลโบสถ์หรือวิหาร มีรูปเป็นมุมฉาก ๒ ทบอย่างคันฉัตรปักอยู่หลังพระพุทธรูป. ลูกดิ่ง น. โลหะรูปทรงกรวยหงาย มีห่วงผูกเชือก ใช้วัดความลึกของนํ้า ตรวจสอบเสาหรือกำแพงเป็นต้นว่าตั้งตรงหรือไม่, ดิ่ง ก็เรียก: ตะกั่วก้อนเล็ก ๆ รูปทรงกรวย ใช้ถ่วงสายเบ็ดสำหรับตกกุ้ง: ตะกั่วก้อนกลม ๆ เจาะรูผูกไว้ที่ปลายทั้ง ๒ ข้าง ใช้แกว่งหรือเหวี่ยงเป็นอาวุธ: ตะกั่วหรือเหล็กเป็นต้นที่ผูกกับสายเชือกเป็นคู่สกัดหัวท้ายดอกจำปาของว่าวจุฬา. ลูกดิน น. ดินปั้นกลมตากแห้งใช้เป็นลูกกระสุน. ลูกดุมดู กระดุม. ลูกเด็กเล็กแดง, ลูกเล็กเด็กแดง น. เด็กเล็ก ๆ หลายคน. ลูกโดด {ปาก} น. กระสุนโดด. ลูกตก น. เสียงสำคัญของทำนองเพลงที่แสดงการจบของแต่ละวรรคเพลง ซึ่งจะอยู่ที่เสียงสุดท้ายของวรรคเพลงตามโครงสร้างหน้าทับของเพลงแต่ละประเภท. ลูกตอด น. การบรรเลงที่ทำเสียงกระตุกสั้น ๆ สลับจังหวะทำนองเพลง. ลูกตะกั่ว {ปาก} น. ลูกปืน, กระสุนปืน. ลูกตะเพราน. ลูกกลม ๆ ที่ถักด้วยหวายแล้วยัดด้วยกาบมะพร้าวเป็นต้น แขวนไว้ข้างเรือเพื่อกันกระแทก. ลูกตั้ง น. ไม้ที่ตั้งเรียงกันอย่างลูกกรง.ลูกตัว น. ลูกแท้ ๆ ของพ่อหรือแม่, ลูกในไส้ ก็ว่า. ลูกติด น. ลูกที่ติดมากับผัวหรือเมีย, ถ้าติดผัวมา เรียกว่า ลูกติดพ่อ, ถ้าติดเมียมา เรียกว่า ลูกติดแม่: ลูกที่ไม่ยอมห่างพ่อหรือแม่ก็เรียกว่า ลูกติดพ่อลูกติดแม่. ลูกติดท้อง น. ลูกผัวเก่าที่ติดครรภ์มาก่อนจะได้กับผัวใหม่. ลูกติดพัน ว. อาการที่เป็นไปต่อเนื่องโดยไม่เจตนาหรือยั้งไม่ทัน เช่น นักมวยเตะคู่ต่อสู้ที่กำลังล้มลงเป็นลูกติดพัน. ลูกตุ้ม น. ไม้หรือเหล็กยาว ๆ มีลูกกลมข้างปลาย ใช้สำหรับเป็นอาวุธ หรือสายเชือกมีตุ้มเหล็กหรือทองเหลืองถ่วงสำหรับชั่งของเพื่อคิดนํ้าหนัก, ตุ้มนาฬิกาที่ถ่วงให้จักรนาฬิกาเดินพอเหมาะกับเวลา: ของที่มีลักษณะกลม ๆ ห้อยลงมา, ตุ้ม ก็ว่า:โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลูกตุ้มสายสร้อย: ผู้ถ่วงความเจริญ เช่น ไม่ทำการงานแล้วยังทำตัวเป็นลูกตุ้มถ่วงความเจริญเสียอีก.ลูกตุ้มมะพร้าว น. ลูกมะพร้าวเล็ก ๆ ที่เสียหล่นลงมา. ลูกตุ้มเหล็ก น. อาวุธที่คนจีนโบราณใช้ในการรบ, ชนิดที่มีหนามอย่างหนามทุเรียนโดยรอบ เรียกว่า ลูกตุ้มหนามทุเรียน. ลูกเต้า น. ลูกผู้มีกำเนิดจากพ่อแม่. ลูกเต้าเล้าอ่อน น. ลูกเล็ก ๆ หลายคน เช่น เธอมีลูกเต้าเล้าอ่อน ไปไหนทีก็ต้องอุ้มบ้างจูงบ้าง. ลูกเต๋า น. ลูกเหลี่ยมมี ๖ หน้า แต่ละหน้าเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสมีแต้ม ใช้ในการเล่นพนันมีลูกเต๋า สกา และไฮโล เป็นต้น, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น หั่นเป็นสี่เหลี่ยมลูกเต๋า ขนมเปี๊ยะลูกเต๋า.ลูกแตก {ปาก} น. กระสุนแตก. ลูกถ้วย น. วัตถุทำด้วยกระเบื้องสำหรับใช้เป็นฉนวนไฟฟ้า. ลูกถวิน น. ลูกกระวิน. ลูกเถื่อน น. ลูกช้างที่เกิดจากช้างเถื่อนในป่า. ลูกแถว น. เรียกพลทหารพลตำรวจเป็นต้น เช่น เรียกลูกแถวมาฝึก: โดยปริยายหมายถึงผู้ที่เป็นลูกน้องเขา ไม่มีอำนาจหน้าที่ที่จะสั่งการใด ๆ ได้เลย เช่น มีแต่พวกลูกแถวเท่านั้นจะช่วยอะไรได้. ลูกทรพี น. ลูกอกตัญญูที่ทำร้ายพ่อแม่ของตน. ลูกทอย น. ไม้แหลมสำหรับตอกต้นไม้เป็นต้นเพื่อเหยียบขึ้นไป, เหล็กแหลมหรือตะปูที่ตอกเข้ากับหุ่นขี้ผึ้งให้ติดกับแกนในสำหรับพยุงพิมพ์ดินให้คงที่ในการหล่อโลหะเช่น พระพุทธรูป. ลูกทัพฟ้า {ปาก} น. ทหารอากาศ. ลูกท่านหลานเธอ น. ลูกหลานเจ้านายหรือผู้มีอำนาจ. ลูกทาส น. บุตรที่เกิดจากมารดาที่ขายตัวเป็นทาส. ลูกทุ่ง น. ลูกป่า: ผู้ที่ทำมาหากินอยู่ตามท้องทุ่ง: ลูกสัตว์ที่เกิดในท้องทุ่ง: เรียกเหล้าเถื่อน ว่า เหล้าลูกทุ่ง, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น นิยายลูกทุ่ง ภาษาลูกทุ่ง. ว. เรียกเพลงชนิดที่คนในชนบทนิยม ว่า เพลงลูกทุ่ง. ลูกเทนนิส น. ลูกยางกลมหุ้มสักหลาดที่ใช้ในการเล่นเทนนิส, ลูกสักหลาด ก็ว่า.ลูกโทน น. ลูกคนเดียวของพ่อแม่: ลูกตัวเดียวของสัตว์ชนิดที่ตามปรกติมีครั้งละหลายตัว เช่น สุนัขตัวนี้ออกลูกโทน. ลูกเธอ {ราชา} น. คำนำหน้านามพระราชโอรสพระราชธิดาในสมัยรัชกาลที่ ๑ ถึงรัชกาลที่ ๔, คำนำหน้านามพระราชธิดาในสมัยรัชกาลที่ ๔ ถึงปัจจุบัน, เรียกเต็มว่า พระเจ้าลูกเธอ, ถ้ามีพระมารดาเป็นพระองค์เจ้าขึ้นไป เรียกว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ. ลูกนอกคอก น. ลูกที่ประพฤติไม่ตรงตามที่พ่อแม่สั่งสอน หรือตามธรรมเนียมประเพณีของบรรพบุรุษ. ลูกน้อง {ปาก} น. บริวาร, ผู้อยู่ในปกครองหรือใต้บังคับบัญชา, ผู้ใกล้ชิดเป็นกำลังสำคัญในการงาน. ลูกนา น. ผู้ที่เช่านาเขาทำ. ลูกน้ำ น. ลูกอ่อนของยุงที่ยังอาศัยอยู่ในนํ้า เมื่อแก่เข้าหลุดจากปลอกเป็นยุง: ชื่อเครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ , สำหรับคั่นวรรคตอนของข้อความ เรียกว่า จุดลูกนํ้า หรือ จุลภาค. ลูกน้ำเค็ม {ปาก} น. คนที่เกิดหรือโตอยู่ในแถบชายทะเล: ทหารเรือ. ลูกน้ำหนัก น. ลูกกลมทำด้วยเหล็ก ใช้ในการเล่นกรีฑาทุ่มน้ำหนัก.ลูกนิมิต น. ลูกที่ทำกลม ๆ ประมาณเท่าบาตร มักทำด้วยหิน ใช้ฝังเป็นเครื่องหมายเขตอุโบสถ. ลูกเน่ง น. โลหะที่แขวนในกระดิ่ง เมื่อแกว่งไปกระทบตัวกระดิ่งจะมีเสียงดัง. ลูกเนรคุณ น. ลูกไม่รู้คุณพ่อแม่, ลูกอกตัญญู ก็ว่า. ลูกในไส้ น. ลูกตัว. ลูกบท น. เพลงเล็ก ๆ ที่บรรเลงต่อจากเพลงใหญ่: เรียกลิเกที่ผู้แสดงเป็นตัวพระตัวนางไม่เข้าเครื่องอย่าง โขน ละคร หรือลิเกทรงเครื่อง ว่า ลิเกลูกบท.ลูกบวบ น. ชื่อไม้ไผ่ที่มัดรวมกันกลม ๆ แล้วทำเป็นแพ เรียกว่า แพลูกบวบ: ชายจีวรภิกษุที่ม้วนให้กลมแล้วพาดบ่าหรือหนีบรักแร้เมื่อเวลาครองผ้า เช่น พาดลูกบวบ หนีบลูกบวบ. ลูกบอล น. ลูกกลมทำด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่น หนัง ยาง พลาสติก ภายในมีลมอัด ใช้ในการเล่นกีฬา เป็นต้น, บอล ก็ว่า. ลูกบอลลูน น. ลูกบัลลูน, บัลลูน หรือ บอลลูน ก็ว่า. ลูกบันได น. ขั้นบันไดชนิดที่ชักขึ้นลงหรือยกไปมาได้, ลูกกระได ก็ว่า. ลูกบัลลูน น. ลูกกลมขนาดใหญ่บรรจุแก๊สที่เบากว่าอากาศทำให้ลอยได้ ใช้ประโยชน์ในกิจการบางอย่าง เช่น ตรวจลมชั้นบน, ลูกบอลลูน บัลลูน หรือ บอลลูน ก็ว่า. ลูกบ้าน น. ชาวบ้านที่อยู่ในปกครองของนายบ้าน ซึ่งในปัจจุบัน ได้แก่ กำนันและผู้ใหญ่บ้านหรือนายอำเภอแล้วแต่กรณี. ลูกบาศก์ น. ลูกเหลี่ยมมี ๖ หน้า แต่ละหน้าเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส, เรียกลูกเต๋าที่ใช้ทอดในการเล่นสกา. ลูกบิด น. อุปกรณ์สำหรับจับบิดเพื่อปิดเปิดประตูหน้าต่าง เดิมทำเป็นลูกกลม ๆ: อุปกรณ์เครื่องแก้ววิทยาศาสตร์สำหรับปิดเปิดให้ของเหลวเป็นต้นหยุดผ่านหรือไหลผ่าน: อุปกรณ์สำหรับบิดเร่งหรือลดสายเครื่องดนตรีประเภทเครื่องดีดหรือเครื่องสีให้ตึงหรือหย่อนมักทำด้วยไม้หรืองา. ลูกบุญธรรม น. ลูกของคนอื่นที่เอามาเลี้ยงเป็นลูกของตัว. ลูกเบี้ยว น. อุปกรณ์ชนิดหนึ่งในเครื่องยนต์ ทำหน้าที่ดันทองขาวในจานจ่ายให้แยกจากกัน เพื่อตัดวงจรไฟตํ่าให้ไปเกิดไฟแรงสูงที่คอยล์: อุปกรณ์ชนิดหนึ่งในเครื่องยนต์ทำหน้าที่ควบคุมการปิดเปิดของลิ้นเครื่องยนต์ เพื่อรับไอดีเข้าไปเผาไหม้และถ่ายไอเสียออกตามจังหวะที่ถูกต้อง. ลูกแบดมินตัน น. ลูกขนไก่ที่ใช้ในการเล่นแบดมินตัน, ลูกขนไก่ ก็ว่า. ลูกประคบ น. ผ้าห่อเครื่องยาผูกเป็นลูกกลม ๆ ใช้อังไฟนาบหรือกดคลึงตามร่างกายตรงบริเวณที่ปวดหรือโนเป็นต้น. ลูกประคำ น. ไม้หรือแก้วเป็นต้นที่ทำเป็นเม็ดกลมมีรูตรงกลางร้อยด้วยด้ายหรือไหม ส่วนมากมี ๑๐๘ ลูก สำหรับนักบวชมีฤษีเป็นต้นใช้สวมคอเพื่อกำหนดนับการบริกรรมภาวนา คือเมื่อบริกรรมภาวนาจบครั้งหนึ่ง ๆ ก็รูดไว้เม็ดหนึ่ง, เครื่องประดับที่ทำเช่นนั้น. ลูกประดู่ {ปาก} น. ทหารเรือ. ลูกประสม น. ต้นไม้หรือสัตว์ที่เกิดจากการผสมพันธุ์ต่างชนิดกัน, ลูกผสม ก็ว่า. ลูกประสัก น. ไม้หมุดสำหรับตรึงกงเรือเป็นต้น ต่างตะปู, ประสัก ก็เรียก. ลูกประหล่ำ น. เครื่องประดับสำหรับผูกข้อมือ มักทำเป็นลูกกลม ๆ หรือเป็นกลีบอย่างลูกมะยม หรือเป็นเหลี่ยมเป็นต้น สลักเป็นลวดลาย เดิมมีสีแดง ๆ, ประหลํ่า หรือ ปะวะหล่ำ ก็เรียก. ลูกปราย {ปาก} น. กระสุนปราย. ลูกปละ น. ลูกวัวหรือควาย ที่ออกในคราวที่เจ้าของปล่อยอยู่ตามทุ่งตามป่า ซึ่งพ่อหรือแม่สมจรกับวัวป่าหรือควายป่า. ลูกปลา น. กระดาษที่ทำเป็นชิ้นกลม ๆ เล็ก ๆ ปิดตามตัวว่าวเพื่อตรึงด้ายสักให้ติดกับกระดาษ. ลูกป้อม น. ที่กำบังตัวทหารที่รักษาการณ์อยู่บนกำแพงป้อม เป็นรูปสี่เหลี่ยม. ลูกปะกน น. ไม้ลูกสกัดฝาเรือนสำหรับเอากระดานกรุุ, ปะกน ก็เรียก. ลูกปัด น. เม็ดแก้วเป็นต้นมีรูตรงกลางสำหรับร้อยเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ. ลูกปา น. แถบหรือชิ้นกระดาษสีต่าง ๆ ที่ใช้โปรยหรือขว้างปากันในงานรื่นเริงเป็นต้น. ลูกป่า น. ต้นไม้หรือสัตว์ที่เป็นพันธุ์เดิมตามธรรมชาติ, มักใช้เรียกปลากัดหรือปลาเข็ม.ลูกปืน น. ลูกตะกั่วหรือเหล็กเป็น ต้น ที่ยัดใส่ในลำกล้องปืนแล้วยิง, กระสุนที่บรรจุในลำกล้องปืนสำหรับยิงประกอบด้วยปลอกโลหะ ตรงปลายด้านหนึ่งมีหัวกระสุนโลหะ ถ้าเป็นปืนลูกซอง ปลอกทำด้วยกระดาษแข็งไม่มีหัวกระสุน แต่มีลูกปรายหลายลูกอยู่ภายใน ทั้ง ๒ ชนิดมีดินปืนอยู่ตรงกลางและมีเชื้อปะทุอยู่ก้นปลอก, กระสุนปืน: ลูกเหล็กที่มีลักษณะกลม ทรงกระบอก หรือ ทรงกรวย ใส่ในตลับรองเพลาเครื่องจักรเป็นต้น เพื่อให้หมุนหรือเคลื่อนไปได้คล่อง. ลูกแป น. วิธีเตะตะกร้อท่าหนึ่งด้วยหน้าเท้า คือ ทั้งฝ่าเท้าและข้างเท้าพร้อม ๆ กัน. ลูกโป่ง น. ถุงทำด้วยยางหรือพลาสติกเป็นต้นที่เป่าหรืออัดลมให้ยืดโป่งเป็นรูปต่าง ๆ ได้. ลูกโป่งสวรรค์ น. ลูกโป่งที่อัดด้วยแก๊สไฮโดรเจนทำให้ลอยได้, ลูกสวรรค์ ก็ว่า. ลูกผม น. ผมอ่อนที่อยู่ตามตีนผมตรงหน้าผากและท้ายทอย. ลูกผสม น. ต้นไม้หรือสัตว์ที่เกิดจากการผสมพันธุ์ต่างชนิดกัน เช่น กล้วยไม้ลูกผสม สุนัขลูกผสม, ลูกประสม ก็ว่า. ลูกผักชี น. ชื่อเรียกผลของผักชี กลิ่นหอม ใช้เป็นเครื่องเทศ. ลูกผักบุ้ง น. ลูกตุ้มที่ห้อยสายสร้อยข้อมือ มีลักษณะคล้ายลูกของผักบุ้ง. ลูกผีลูกคน {สำ} ว. หวังเป็นที่แน่นอนยังไม่ได้, มักใช้ในกรณีสำคัญ ๆ เช่น เด็กที่เกิดใหม่จะรอดหรือไม่ยังเป็นลูกผีลูกคนอยู่ การสอบไล่ครั้งนี้ยังเป็นลูกผีลูกคนอยู่. ลูกผู้ชาย น. เรียกผู้ชายที่มีความยุติธรรมความซื่อสัตย์ เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว กล้าหาญ และมีความรับผิดชอบ เป็นต้น. ลูกผู้น้องน. ญาติที่เป็นลูกของน้าหรืออา. ลูกผู้พี่ น. ญาติที่เป็นลูกของลุงหรือป้า. ลูกผู้หญิง น. เรียกผู้หญิงที่มีความสุภาพเรียบร้อย สงบเสงี่ยม อ่อนโยน รู้จักรักนวลสงวนตัว ประกอบด้วยเมตตากรุณา และรู้จักการบ้านการเรือน เป็นต้น. ลูกไผ่ น. ลูกของไผ่ซึ่งมีลักษณะคล้ายเมล็ดข้าวสาร เมื่อตกลงมากองอยู่ที่กอไผ่ เรียก ขุยไผ่ แล้วจะทำให้ไผ่ต้นนั้นตาย เรียกว่า ไผ่ตายขุย. ลูกฝาแฝด น.ลูก ๒ คนที่เกิดจากท้องแม่คนเดียวกัน ในระยะเวลาเดียวกันหรือใกล้กัน อาจมีร่างกายติดกันหรือไม่ติดกันก็ได้ มักมีหน้าตาเหมือนกัน.ลูกแฝด น. ลูกที่เกิดจากท้องแม่คนเดียวกัน ในระยะเวลาเดียวกันหรือใกล้กัน อาจเป็นแฝด ๒ คน ๓ คน หรือมากกว่านั้นก็ได้. ลูกพรรค น. สมาชิกที่มิได้เป็นหัวหน้าของพรรคการเมือง. ลูกพรวน น. โลหะทำเป็นรูปกลมกลวง มีลูกกลิ้งเล็ก ๆ อยู่ข้างในเพื่อให้เกิดเสียง ใช้ผูกข้อเท้าเด็กหรือคอสัตว์เป็นต้น, กระพรวน พรวน หรือ ลูกกระพรวน ก็ว่า: {ถิ่น–พายัพ, อีสาน} หมากหิ่งหรือมะหิ่ง. ลูกพริกน. เครื่องประดับรูปคล้ายเมล็ดพริก ทำด้วยทอง เงิน นาก หรืองา เป็นต้น สำหรับร้อยคาดเอวเด็กผู้ชาย. ลูกพลู น. เครื่องประดับเครื่องแต่งตัวของช้างห้อยระย้าเรียงเป็นแถวลงมา มักทำด้วยทองเหลืองหรือเงินกะไหล่. ลูกพี่ {ปาก} น. คำที่ลูกน้องหรือลูกสมุนเรียกเพื่อยกย่องผู้ที่เป็นหัวหน้านักเลงเป็นต้น. ลูกพี่ลูกน้อง น. ญาติที่เป็นลูกของลุง ป้า น้า หรืออา. ลูกฟัก น. แผ่นกระดานที่ใส่ในกรอบบานประตูหน้าต่างเป็นต้นของเรือนฝากระดานแบบทรงไทย. ลูกฟักหน้าพรหม น. ไม้กรุในช่องจั่วลูกฟักเรือนทรงไทยเพื่อกันฝนสาด.ลูกฟุตบอล น. ลูกกลมทำด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่น หนัง ยาง พลาสติก ภายในมีลมอัดใช้ในการเล่นฟุตบอล. ลูกฟูก น. ลอนของฟูกเป็นต้น, เรียกกระเบื้อง สังกะสี หรือ กระดาษ เป็นต้น ที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น กระเบื้องลูกฟูก สังกะสีลูกฟูก กระดาษลูกฟูก.ลูกไฟ น. ส่วนที่แยกออกจากวัตถุกำลังลุกเป็นไฟแล้วกระเด็นหรือกระจายออกไปเป็นดวงไฟน้อย ๆ จำนวนมากบ้างน้อยบ้าง เช่นลูกไฟพะเนียง ลูกไฟจากปล่องเรือโยงลูกไฟจากเตาถ่าน. ลูกมโหตร [-มะโหด] น. พวงอุบะซึ่งห้อยประดับอยู่ที่คันดาลฉัตร ทำด้วยผ้าตาดทอง, พวงมโหตร ก็ว่า. ลูกมะหวด น. ลูกตั้งมักทำด้วยหิน หรือไม้เป็นต้น เป็นรูปกลม ๆ ป้อม ๆ คล้ายผลมะหวดเรียงกันเป็นลูกกรงใช้แทนหน้าต่าง เช่น ลูกมะหวดที่ปราสาทหิน. ลูกมาด น. เรือมาดที่ขุดแล้วแต่ยังไม่ได้เบิก, มาดเรือโกลน ก็เรียก. {ดู มาด ๑}. ลูกมือ น. ผู้ทำการตามคำแนะนำของหัวหน้า เช่น ลูกมือทำกับข้าว. ลูกเมียน้อย น. ลูกของเมียน้อยซึ่งมีสิทธิ์ด้อยกว่าลูกของเมียหลวง, โดยปริยายหมายถึงผู้มีฐานะไม่เทียมหน้าเทียมตาผู้อื่นหรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึง เช่นนั้น เช่น บางคนบ่นว่าสถาบันของตนเป็นลูกเมียน้อย. ลูกเมียหลวง น. ลูกของเมียหลวงซึ่งมีสิทธิ์มากกว่าลูกของเมียน้อย, โดยปริยายหมายถึงผู้มีฐานะเหนือกว่าผู้อื่นหรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น หลายคนมองว่ามหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ เป็นลูกเมียหลวง. ลูกโม่ น. วัตถุทำด้วยหิน เหล็ก ทองเหลือง เป็นต้น ให้มีรูปกลม ๆ ใช้โม่หรือบดสิ่งของ: ส่วนของปืนที่บรรจุกระสุน เมื่อลั่นไกแล้วหมุนได้เพื่อให้ลูกปืนตรงกับลำกล้อง. ลูกไม้ ๑ น. ผลไม้, ลักษณนามว่า ผล. ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น {สำ} น. ลูกย่อมไม่ต่างกับพ่อแม่มากนัก. ลูกยอ {ปาก} น. คำแสร้งเยินยอ. ลูกยอด น. ไข่งูจงอางฟองที่อยู่สูงสุด เรียกว่า ไข่ลูกยอด. ลูกย่าง น. ลูกโซ่ตรวนที่ทำเป็นห่วงยาว ๆ สำหรับพอให้ก้าวย่างได้. ลูกยาเธอ {ราชา} น. คำนำหน้านามพระราชโอรสในสมัยรัชกาลที่ ๔ ถึงปัจจุบัน, เรียกเต็มว่า พระเจ้าลูกยาเธอ, ถ้ามีพระมารดาเป็นพระองค์เจ้าขึ้นไป เรียกว่า สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ. ลูกยุ น. ลมปากที่ยุให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มักเป็นไปในทางไม่ดี.ลูกโยน น. ดินที่ปั้นกลมแล้วเอาต้นหญ้าทำเป็นหางสำหรับขว้างไล่นกซึ่งมากินข้าวในนา: เรียกข้าวเหนียวที่ผัดกับกะทิใส่เกลือ นํ้าตาล ห่อด้วยใบมะพร้าวอ่อนหรือใบเตยไว้หางยาว แล้วต้มให้สุก ว่าข้าวต้มลูกโยน. ลูกรอก น. อาหารชนิดหนึ่ง ทำด้วยไข่กรอกในไส้ไก่แล้วเอาไปต้มหรือนึ่งให้สุก ตัดเป็นแว่น ๆ เมื่อต้มในแกงจืดตอนปลายหัวท้ายจะบานตรงกลางเป็นร่องคล้ายรอก. ลูกระนาด ว. เรียกถนนที่มีผิวจราจรขรุขระมีลักษณะคล้ายลูกระนาดหรือลูกคลื่น ว่า ถนนเป็นลูกระนาด, เรียกสะพานที่เอาไม้จริงมาตีอันเว้นอัน ว่า สะพานลูกระนาด. ลูกระเบิด น. สิ่งที่มีรูปร่างต่าง ๆ บรรจุดินระเบิดหรือสารเคมีบางอย่าง เมื่อเกิดการระเบิด บางชนิดมีอำนาจในการทำลาย เช่น ลูกระเบิดทำลาย ลูกระเบิดสังหาร บางชนิดก่อให้เกิดไฟไหม้ เช่น ลูกระเบิดเพลิง บางชนิดก่อให้เกิดอาการระคายเคืองแก่เยื่อตา เช่น ลูกระเบิดน้ำตา. ลูกรัง น. หินแลงที่เป็นเม็ด ๆ. ลูกรุ่ย น. แก้วเป็นต้นที่ทำเป็นแท่งยาว ๆ คล้ายผลต้นลุ่ยสำหรับห้อยเป็นระย้า, โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลูกรุ่ยชายผ้าม่าน. ลูกเรือ น. กะลาสี, คนประจำอยู่ในเรือโดยสารหรือเรือประมงเป็นต้นยกเว้นชั้นหัวหน้าเช่นกัปตันหรือนายท้าย. ลูกลม ๑ น. สิ่งคล้ายตะกร้อสานด้วยตอกบาง ๆ เป็นต้น ใช้ปักปลายไม้เพื่อให้หมุนดูทางลม. ลูกล้อ ๑ น. ส่วนของรถซึ่งเป็นวงกลมสำหรับหมุนเคลื่อนพารถไป, ล้อ ก็ว่า, โดยปริยายเรียกสิ่งที่เป็นวงกลมคล้ายลูกล้อเช่นขอบกระด้ง สำหรับเด็กตีเล่น. ลูกล้อ ๒ น. วิธีบรรเลงทำนองอย่างหนึ่ง แบ่งเครื่องดนตรีเป็น ๒ พวก โดยผลัดกันบรรเลงคนละที เมื่อพวกหน้าบรรเลงเป็นทำนองอย่างใด พวกหลังก็จะบรรเลงเป็นทำนองซํ้าอย่างเดียวกัน และทำนองที่ผลัดกันบรรเลงนี้ไม่บังคับว่าจะสั้นยาวเท่าใดหรือจะมีเพียงพยางค์เดียวก็ได้. ลูกลอย น. อุปกรณ์ภายในถังน้ำของส้วมชักโครกเป็นต้น มีหน้าที่รักษาระดับน้ำในถังน้ำให้คงที่: อุปกรณ์ชนิดหนึ่งสำหรับเครื่องยนต์อยู่ในคาร์บูเรเตอร์ ทำหน้าที่รักษาระดับน้ำมันเชื้อเพลิงภายในห้องลูกลอยให้คงที่. ลูกล่า น. ลูกคนสุดท้องที่เกิดมาโดยไม่คาดว่าจะมีอีกแล้ว แต่ไม่ห่างจากพี่มากเท่าลูกหลง, {ถิ่น} ลูกคนสุดท้อง.ลูกลิงลูกค่าง น. เรียกเด็กที่อยู่ไม่สุข ซุกซนมาก ชอบปีนป่าย หกคะเมนตีลังกาเป็นต้น. ลูกเล่น {ปาก} น. เล่ห์เหลี่ยม, ชั้นเชิง, กลเม็ด. ลูกเลี้ยง น. ลูกที่ติดพ่อหรือแม่มา: ลูกของคนอื่นซึ่งเอามาเลี้ยงต่างลูก, ลูกบุญธรรม ก็ว่า. ลูกเลื่อน น. อุปกรณ์ในปืนชนิดมีแหนบกระสุน อยู่ในลำกล้องมีหน้าที่กดกระสุนปืนไม่ให้ตรงลำกล้อง เมื่อขึ้นไกจะดันกระสุนปืนให้เลื่อนขึ้นและเข้าสู่ลำกล้อง. ลูกโลกน. หุ่นจำลองของโลกที่ทำขึ้นเพื่อใช้แสดงรูปทรงสัณฐานของโลก มีแผนที่แสดงตำแหน่งต่าง ๆ บนพื้นโลก ทำด้วยกระดาษ โลหะ หรือพลาสติก เป็นต้น. ลูกไล่ น. ปลากัดหรือปลาเข็มที่ใช้สำหรับให้ปลาที่เลี้ยงไว้ไล่เพื่อซ้อมกำลัง, โดยปริยายหมายถึงคนที่ยอมเป็นรองเขาเสมอ. ลูกวัด น. พระที่ไม่ใช่สมภาร. ลูกเวรลูกกรรม น. ลูกที่ทำให้พ่อแม่ต้องเสียอกเสียใจ หรือได้รับความเดือดร้อน. ลูกศร น. เครื่องหมายที่ใช้ชี้บอกทางเป็นต้นมีลักษณะคล้ายส่วนปลายของลูกศร รูปดังนี้ "src=http://www.royin.go.th/dictionary/uploads/%E0%B8%A5%E0%B8%B9%E0%B8%81%E0%B8%A8%E0%B8%A3.JPG ": ลูกธนู, ลักษณนามว่า ดอก. ลูกศิษย์ น. ผู้ศึกษาเล่าเรียนหรือผู้เยาว์วัยซึ่งอยู่ในความดูแลคุ้มครองของอาจารย์, ศิษย์ หรือ ลูกศิษย์ลูกหา ก็ว่า. ลูกศิษย์ลูกหา น. ลูกศิษย์. ลูกสมภารหลานเจ้าวัด {สำ} น. ลูกเจ้านาย, ลูกผู้มีอำนาจ, มีความหมายทำนองเดียวกับ ลูกท่านหลานเธอ. ลูกสมุน {ปาก} น. บริวาร, คนอยู่ในบังคับ. ลูกสวน น. ลูกพลาสติกหรือลูกยางมีลักษณะกลม ๆ ตอนบนแหลมมีรูใส่น้ำยาหรือน้ำสบู่สำหรับใช้สวนอุจจาระ. ลูกสวรรค์ น. ลูกโป่งที่อัดด้วยแก๊สไฮโดรเจนทำให้ลอยได้, ลูกโป่งสวรรค์ ก็ว่า. ลูกสวาทน. ชายที่ประพฤติตนอย่างนางบำเรอ. ลูกสะกด น. ลูกประคำที่เป็นลูกคั่น. ลูกสะบ้า น. กระดูกมีลักษณะกลม ๆ แบน ๆ คล้ายลูกสะบ้า มีเอ็นยึดระหว่างกล้ามเนื้อต้นขาด้านหน้ากับกระดูกหน้าแข้ง ประกอบเป็นส่วนนูนสุดของกระดูกหัวเข่า, สะบ้าหัวเข่า ก็ว่า. ลูกสะใภ้ น. หญิงซึ่งเป็นเมียของลูกชาย. ลูกสักหลาด {ปาก} น. ลูกเทนนิส. ลูกสุดท้อง น. ลูกคนสุดท้ายของพ่อแม่. ลูกสูบ น. อุปกรณ์ชนิดหนึ่งในเครื่องยนต์ทำหน้าที่อัดไอนํ้ามันเชื้อเพลิงผสมอากาศเข้าไปในกระบอกสูบเพื่อให้จุดระเบิดแล้วรับกำลังจากแรงระเบิดส่งต่อไปยังก้านสูบ แล้วขับไล่ไอเสียออกไปด้วย. ลูกเสือ น. สมาชิกแห่งองค์การที่มีวัตถุประสงค์ในการฝึกหัดอบรมบ่มนิสัยเด็กชายให้เป็นพลเมืองดีตามจารีตประเพณีมีอุดมคติและความรับผิดชอบตัวเองและต่อผู้อื่นเป็นต้น. ลูกเสือลูกตะเข้ น. ลูกของคนอื่นที่เอามาเลี้ยงไว้แล้วกลับทำร้ายคนเลี้ยงในภายหลัง. ลูกหนัง {ปาก} น. ลูกฟุตบอล. ลูกหนี้ น. ผู้เป็นหนี้, คู่กับ เจ้าหนี้: {กฎ} บุคคลผู้มีหนี้กับบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่า เจ้าหนี้. ลูกหนี้ชั้นต้น {กฎ} น. ลูกหนี้ในมูลหนี้ประธาน เช่น หนี้อันเกิดจากสัญญากู้ยืมเงินเป็นหนี้ประธาน ส่วนหนี้อันเกิดจากสัญญาค้ำประกันเป็นหนี้อุปกรณ์. {อ. principaldebtor}. ลูกหนี้ตามคำพิพากษา {กฎ} น. บุคคลซึ่งเป็นฝ่ายแพ้คดีและมี