ความหมาย

• 
  

  [กฺลิ้งกฺลาง-] น. ชื่อไม้เถาชนิด Dioscorea bulbifera L. ในวงศ์ Dioscoreaceae ตามง่ามใบมีหัวกลมขรุขระ, ว่านพระฉิม ก็เรียก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กลิงค์ - [กะลิง] น. เรียกชาวอินเดียใต้พวกหนึ่งที่มีผิวดำ ว่า แขกกลิงค์, กลึงค์ หรือ กะเล็ง ก็ว่า. {คำนี้เดิมหมายถึงชาวอินเดียที่มาจากแคว้นกลิงคราษฎร์}.

• กลิ่น ๑ - [กฺลิ่น] น. สิ่งที่รู้ได้ด้วยจมูก คือ เหม็น หอม และ อื่น ๆ, บางทีใช้หมายความว่า เหม็น เช่น แกงหม้อนี้เริ่มมีกลิ่น, โดยปริยายหมายความว่า ลักษณะไม่น่าไว้วางใจ เช่น เรื่องนี้ชักมีกลิ่นการประมูลครั้งนี้เริ่มส่งกลิ่น. กลิ่นอาย น. กลิ่น. {ข. อาย ว่า กลิ่น}.

• กลิ่น ๒ - [กฺลิ่น] น. ชื่อพวงดอกไม้ร้อยมีรูปแบนประกอบด้วยอุบะ, ถ้าทำให้ผูกแขวนควํ่าลงมา เรียกว่า กลิ่นควํ่า, ถ้าทำให้ผูกแขวนตะแคง เรียกว่า กลิ่นตะแคง.

• กลิ้ม - [กฺลิ้ม] ก. เล็มหน้าผ้า, เย็บหน้าผ้าให้เป็นตะเข็บเพื่อมิให้ชายผ้าหลุดออก.

• กลี - [กะลี] น. สิ่งร้าย, โทษ: เรียกโรคห่าที่เป็นแก่สัตว์เลี้ยงเช่นเป็ด ไก่ วัว ควาย: ด้านของลูกสกาที่มีแต้มเดียว คือมีแต่ทางแพ้: ชื่อผีร้ายหรือผีการพนันตามคติของพราหมณ์. ว. ชั่วร้าย, ไม่เป็นมงคล, มักใช้ว่ากาลี. {ป., ส. กลิ}. กลียุค [กะลี-] น. ชื่อยุคที่ ๔ ของจตุรยุคตามคติของพราหมณ์ ในยุคนี้ธรรมะของมนุษย์ลดลงเหลือเพียง ๑ ใน ๔ ส่วน เมื่อเทียบกับในสมัยกฤดายุค และอายุของมนุษย์ก็สั้นลงโดยไม่มีกำหนดเวลาแน่นอน {ดู จตุรยุค), ช่วงเวลาที่มีแต่ความรุนแรงเลวร้ายเกิดขึ้น. {ป., ส. กลิยุค}. กลียุคศักราช น. ศักราชที่เริ่มตั้งก่อนพุทธศักราช ๒๕๕๘ ปี {กลียุคศักราช ลบด้วย ๒๕๕๘ เท่ากับพุทธศักราช}.