ความหมาย

• 
  

  [กฺลิ้ม] ก. เล็มหน้าผ้า, เย็บหน้าผ้าให้เป็นตะเข็บเพื่อมิให้ชายผ้าหลุดออก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กลี - [กะลี] น. สิ่งร้าย, โทษ: เรียกโรคห่าที่เป็นแก่สัตว์เลี้ยงเช่นเป็ด ไก่ วัว ควาย: ด้านของลูกสกาที่มีแต้มเดียว คือมีแต่ทางแพ้: ชื่อผีร้ายหรือผีการพนันตามคติของพราหมณ์. ว. ชั่วร้าย, ไม่เป็นมงคล, มักใช้ว่ากาลี. {ป., ส. กลิ}. กลียุค [กะลี-] น. ชื่อยุคที่ ๔ ของจตุรยุคตามคติของพราหมณ์ ในยุคนี้ธรรมะของมนุษย์ลดลงเหลือเพียง ๑ ใน ๔ ส่วน เมื่อเทียบกับในสมัยกฤดายุค และอายุของมนุษย์ก็สั้นลงโดยไม่มีกำหนดเวลาแน่นอน {ดู จตุรยุค), ช่วงเวลาที่มีแต่ความรุนแรงเลวร้ายเกิดขึ้น. {ป., ส. กลิยุค}. กลียุคศักราช น. ศักราชที่เริ่มตั้งก่อนพุทธศักราช ๒๕๕๘ ปี {กลียุคศักราช ลบด้วย ๒๕๕๘ เท่ากับพุทธศักราช}.

• กลี่ - [กฺลี่] น. ภาชนะขนาดเล็กสำหรับใส่หมากบุหรี่ โดยมากมีรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีฝาสวมเข้ากับลิ้นข้างใน.

• กลีบ - [กฺลีบ] น. ส่วนของสิ่งเช่นดอกไม้ ผลไม้ที่เรียงชิดกันหรือซ้อนกัน เช่น กลีบดอก กลีบมะเฟือง กลีบกระเทียม, ใช้เรียกของอื่นที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น กลีบตา กลีบผ้า กลีบเมฆ: ลักษณนามของสิ่งที่เป็นกลีบ เช่น กระเทียม ๒ กลีบ. กลีบขนุน ดู กาบขนุน. กลีบเดียวกระเทียมโทน {สำ} น. ตัวคนเดียวแต่เก่งกล้าสามารถ, มักใช้เข้าคู่กับ หัวเดียวกระเทียมลีบ เป็น หัวเดียวกระเทียมลีบ กลีบเดียวกระเทียมโทน. กลีบตา น. ส่วนที่เป็นรอยพับของเปลือกตา. กลีบบัว น. เรียกพานที่ริมปากทำเป็นรูปกลีบบัวโดยรอบ ว่า พานกลีบบัว. กลีบมะเฟือง น. ชื่อเรียกกระเพาะอาหารกระเพาะที่ ๔ ของสัตว์เคี้ยวเอื้องเช่นวัวควายเยื่อบุภายในมีลักษณะเป็นกลีบห่าง ๆ คล้ายกลีบมะเฟือง. {อ. abomasum}. กลีบลำดวน น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งสาลีเคล้าน้ำตาลกับน้ำมัน ปั้นเป็นดอก ๓ กลีบอย่างดอกลำดวน แล้วอบหรือผิง, ดอกลำดวน ก็เรียก: ชื่อหมวกแบบโบราณอย่างหนึ่งมีรูปร่างคล้ายโอคว่ำ ทำด้วยผ้า ริมหมวกประดับด้วยผ้าตัดเย็บเป็นกลีบคล้ายกลีบดอกลำดวนโดยรอบ บนยอดหมวกติดลูกกลมคล้ายลูกแก้วหุ้มผ้า พื้นหมวกมีทั้งสีแดงและสีเขียว สำหรับพนักงานกรมกลองชนะสวมสำหรับงานราชพิธี เรียกว่า หมวกกลีบลำดวน. กลีบสละ น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง คล้ายขนมผิง ทำด้วยแป้ง ไข่ น้ำตาลทราย ลักษณะยาวรีเหมือนกลีบผลสละ. กลีบหิน น. แร่ไมกา. {ดู ไมกา}.

• กลึง - [กฺลึง] ก. ทำให้เป็นรูปทรงกลม รูปทรงกระบอก หรือรูปทรงต่าง ๆ โดยทำให้วัตถุที่จะกลึงนั้นหมุนรอบตัวแล้วสกัดด้วยสิ่วเอาส่วนย่อยออกให้คงไว้แต่รูปทรงที่ต้องการ. กลึงเกลา ว. งามเกลี้ยงเกลา, เกลากลึง ก็ว่า.

• กลึ้ง - [กฺลึ้ง] {โบ} น. กลิ้ง คือ ร่ม เช่น พระภาคยไกรกลึ้งก้งง แผ่นผงร {ยวนพ่าย}.