ความหมาย

• 
  

  ก. ฆ่า, ทำให้ตาย. {ป.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• วัชร-, วัชระ - [วัดชะระ-] น. วชิระ. {ส. วชฺร: ป.วชิร}. วัชรธาตุมณฑล [-ทาตุมนทน, -ทาดมนทน] น. สัญลักษณ์ในทางปัญญาอันคมกล้าที่สามารถตัดอวิชชาได้. วัชรปาณี น. "ผู้ถือวชิระ" คือ พระอินทร์, วชิรปาณี ก็ว่า, ชื่อพระโพธิสัตว์องค์หนึ่งตามคติฝ่ายหายาน พระหัตถ์ทรงสายฟ้า. {ส. วชฺรปาณิ}. วชัรยาน น. ชื่อหนึ่งของลัทธิพุทธตันตระ ซึ่งถือว่ามีหลักปรัชญาสูงเหนือธรรมชาติ มีความแข็งเหมือนเพชร ใสเหมือนอากาศ ไม่มีใครต้านทานได้เหมือนสายฟ้า จึงเรียกหลักปรัชญานั้นว่า วัชระ และเรียกลัทธิว่า วัชรยาน.{ส.}. วัชรอาสน์ น. อาสนะที่พระพุทธเจ้าประทับใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ ณ พุทธคยา ประเทศอินเดีย ในวันตรัสรู้ เรียกว่า พระแท่นวัชรอาสน์, โพธิบัลลังก์ หรือ รัตนบัลลังก์ ก็เรียก. {ส. วชฺราสน}. วัชราสน์ น. ท่านั่งขัดสมาธิเพชร. {ส.}. วัชรินทร์ น. พระอินทร์. {ส. วชฺรินฺ, วชฺร + อินฺทฺร}. วัชรี น. พระอินทร์. {ส.}. วัชเรนทร์ น. พระอินทร์. {ส. วชฺร + อินฺทฺร}.

• วัชราสน์ - ดู วัชร-, วัชระ.

• วัชรินทร์ - ดู วัชร-, วัชระ.

• วัชรี - ดู วัชร-, วัชระ.

• วัญจก - [วันจก] {แบบ} น. ผู้ลวง, คนคดโกง. {ป., ส.}.