ความหมาย

• 
  

  [กฺลึ้ง] {โบ} น. กลิ้ง คือ ร่ม เช่น พระภาคยไกรกลึ้งก้งง แผ่นผงร {ยวนพ่าย}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กลึงกล่อม - [-กลฺ่อม] น. ชื่อไม้พุ่มกึ่งไม้ต้นชนิด Polyalthia suberosa {Roxb.} Thwaites ในวงศ์ Annonaceae ใบเดี่ยว เรียงสลับ ดอกเดี่ยว กลีบเลี้ยงด้านบนมีขน กลีบดอกสีเหลืองคล้ำ ผลเป็นกลุ่ม เมื่อสุกสีแดง.

• กลึงค์ - [กะลึง] น. แขกกลิงค์. {ดู กลิงค์}.

• กลืน - [กฺลืน] ก. อาการที่ทำให้อาหารหรือสิ่งอื่น ๆ ที่อยู่ในปากล่วงลำคอลงไป, โดยปริยายใช้หมายถึงอาการที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น ก็ใช้ว่า กลืน ได้ ในความหมายเช่นทำให้หายหรือให้สูญไป เช่น ถูกกลืนชาติ, อดกลั้นไม่สำแดงให้ปรากฏออกมา เช่น กลืนทุกข์ กลืนโศก, ประสานกันหรือเข้ากันได้สนิทดี เช่น สีกลืนกัน. กลืนน้ำลายตัวเอง {สำ} ก. พูดไว้อย่างหนึ่งแล้วกลับพูดแย้งคำที่พูดไว้เดิม เช่น เขาบอกว่าจะลงโทษคนที่ทุจริตพอลูกน้องตนเองทุจริตกลับกลืนน้ำลายตัวเองออกมาปกป้องลูกน้อง. กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก. อาการที่รู้สึกพะอืดพะอมไม่รู้จะเลือกอย่างไรดี. กลืนไม่ลง {ปาก} ก. รับไม่ได้. กลืนเลือด {สำ} ก. กล้ำกลืนความเจ็บแค้นอย่างแสนสาหัส เช่น แม้จะแค้นหัวหน้าพวกเขาก็ยอมกลืนเลือด เพราะยังต้องพึ่งพาหัวหน้าคนนี้อยู่.

• กลุ่ม - [กฺลุ่ม] น. คน สัตว์ หรือสิ่งต่าง ๆ ที่รวมกันเป็นหมู่ ๆ หรือเป็นกลุ่มก้อน เช่น กลุ่มคน กลุ่มดาว กลุ่มด้าย: อาการที่เข้ามารวมกันเช่นนี้ เรียกว่า จับกลุ่ม : ลักษณนามเรียกของที่เป็นกลุ่ม เช่น ด้าย ๓ กลุ่ม แบ่งนักเรียนเป็น ๕ กลุ่ม กลุ่มละ ๓ คน.

• กลุ้ม ๑ - [กฺลุ้ม] ก. ปกคลุมอยู่ทำให้มืดคลุ้ม เช่น ควันกลุ้มหมอกกลุ้ม. ว. ชุลมุน, ขวักไขว่, เช่น วิ่งกันให้กลุ้ม, ประดังกัน ในคำว่า พูดกันให้กลุ้ม. กลุ้มรุม ก. ประดังห้อมล้อมเข้ามา.