ความหมาย

• 
  

  {ปาก} น. กลุ่มคนที่สนิทสนมและร่วมทำกิจกรรมเดียวกันเป็นประจำ เช่น เขาสนิทกับรัฐมนตรีคนนี้เพราะเล่นกอล์ฟก๊วนเดียวกัน: กลุ่มคนที่มักก่อความวุ่นวาย เช่น ก๊วนมอเตอร์ไซค์ซิ่งก๊วนกวนเมือง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กวน ๑ - ก. รบกวนทำให้เกิดความรำคาญ เช่น กวนใจ, ก่อกวนทำให้วุ่นวาย เช่น กวนบ้านกวนเมือง, ชวนให้เกิดความรำคาญ ชวนให้ทำร้าย เช่น กวนมือ กวนตีน.

• กวน ๒ - ก. คนให้ทั่วกันหรือให้วนไปโดยรอบ เช่น กวนนํ้า, คนให้เข้ากัน, เคี่ยวและคนให้เข้ากันจนข้น, เช่น กวนขนม กวนกาละแม. น. เรียกของกินที่ทำด้วยผลไม้เป็นต้น เคี่ยวกับนํ้าตาลแล้วคนให้เข้ากันจนข้น เช่น ขนมกวน ทุเรียนกวน สับปะรดกวน. กวนน้ำให้ขุ่น {สำ} ก. ทำเรื่องราวที่สงบอยู่แล้วให้เกิดเป็นปัญหาขึ้นมา.

• กวน ๓ - {ถิ่น–อีสาน} {ปาก} น. กวาน, ชื่อตำแหน่งขุนนางในภาคอีสานสมัยโบราณ แต่ชาวอีสานบางถิ่นออกเสียงเป็น กวน เช่น บ้านเมืองข้อนขุนกวน ยาดไพร่.

• กวม - {โบ} ก. ครอบงำ เช่น มืดมนกวมกลุ้ม: กรวม, สวม, ครอบ.

• กวย ๑ - {ถิ่น–พายัพ} น. ตะกร้า.