ความหมาย

• 
  

  [กฺวะกฺวัก] ก. กวัก เช่น กวะกวักคือกวักทักถาม {สรรพสิทธิ์}. ว. กวัก ๆ, เป็นเสียงนกกวักร้อง, เช่น นกกวักลักแลเพื่อนพลาง กวักปีกกวักหาง ก็ร้องกวะกวักทักทาย {สมุทรโฆษ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กวัก ๑ - [กฺวัก] น. ชื่อนกขนาดกลางชนิด Amaurornis phoenicurus {Pennant} ในวงศ์ Rallidae ลำตัวสั้น รูปร่างป้อม ขาและนิ้วยาว หน้าผากและด้านล่างลำตัวสีขาว อาศัยอยู่ตามหนองนํ้า เดินหากินบนพื้นดินหรือบนใบพืชนํ้า เช่น บัว จอก แหน ขณะเดินหางมักกระดกขึ้นกระดกลง ในตอนเช้าหรือพลบคํ่าร้องเสียงดัง “กวัก ๆ”.

• กวัก ๒ - [กฺวัก] ก. ใช้มือทำอาการเพื่อเป็นสัญญาณให้เข้ามาหาเรียกว่า กวักมือ, อาการที่นกใช้ปีกพุ้ยอากาศบินไป เรียกว่า นกกวักปีก.

• กวัด - [กฺวัด] ก. จับด้ามวัตถุแล้วปัดไปมา, ใช้เข้าคู่กับคำ แกว่ง เป็น กวัดแกว่ง หรือ แกว่งกวัด หรือใช้เข้าคู่กับคำ ไกว เป็น กวัดไกว. กวัดแกว่ง [กฺวัดแกฺว่ง] ก. จับด้ามวัตถุแล้วปัดไปมา เช่นกวัดแกว่งอาวุธ, ไม่อยู่ที่ เช่น จิตกวัดแกว่ง, แกว่งกวัด ก็ว่า. กวัดไกว [กฺวัดไกฺว] ก. วัดเหวี่ยงไปมา, ไม่อยู่ที่, เช่น ใบไม้ต้องลมกวัดไกวไปมา. กวัดไกวไสส่ง ก. ทำให้พ้น.

• กว่า - [กฺว่า] ว. เกิน เช่น กว่าสิบบาท ร้อยกว่า: เป็นคำใช้เปรียบเทียบแสดงความยิ่งหรือหย่อนต่อ เช่น มากกว่า น้อยกว่า ดีกว่า. บ. เลยไป, พ้นไป. สัน. ก่อน, ยังไม่ทัน, เช่น กว่าถั่วจะสุกงาก็ไหม้, มักใช้เข้าคู่กับคำจะ...ก็ เป็น กว่าจะ...ก็ หรือ กว่า...จะ...ก็, โบราณใช้ว่า ยิ่งก็มี เช่น ใจกว่าห้วงอรรณพ {ม. คำหลวง นครกัณฑ์}. ก. ไปจาก เช่น แทบทางที่จะกว่า {ม. คำหลวง จุลพน), ผิออกนางธจะกว่า {ม. คำหลวง กุมาร), ไป เช่น ลํ๋ตายหายกว่า {จารึกสยาม}. กว่าชิ่น, กว่าชื่น ว. ไปทั้งสิ้น, ยิ่งนัก, เช่น ข้าเห็นร่มชมพูตรูรัตนพิศาล ตรงตระการกว่าชื่นแล {ม. คำหลวง ทศพร}. กว่าถั่วจะสุกงาก็ไหม้ {สำ} ว. กว่าจะได้ผลดังประสงค์ ก็ต้องเสียอย่างใดอย่างหนึ่งไป ดุจเอาถั่วกับงามาคั่วพร้อมกัน กว่าจะคั่วจนถั่วสุกงาก็จะไหม้หมดไปก่อน. กว่าเพื่อน ว. ที่สุดในหมู่ เช่น ดีกว่าเพื่อน เลวกว่าเพื่อน.

• กว่าง - [กฺว่าง] น. ชื่อแมลงพวกด้วงหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Scarabaeidae ตัวผู้มีเขาที่หลังอก ตัวเมียไม่มีเขา เช่น ชนิด Xylotrupes gideon Linn. ตัวผู้ที่มีขนาดใหญ่เรียกว่า กว่างโซ้งหรือกว่างชน มีเขาที่หลังอกยื่นยาวเป็นจะงอยเรียวไปทางด้านหน้าและโค้งลง ตรงปลายเป็น ๒ แฉก กับที่หัวมีเขาเล็กยื่นออกไปเป็นเขาเดี่ยว โค้งขึ้นคล้ายนอแรด แต่ปลายแยกเป็น ๒ แฉก ตัวผู้ที่มีขนาดย่อมมีเขาสั้นเรียก กว่างกิหรือกว่างแซม ตัวเมียไม่มีเขาเรียก กว่างแม่หรือกว่างอีลุ่ม.