[กฺวัด] ก. จับด้ามวัตถุแล้วปัดไปมา, ใช้เข้าคู่กับคำ แกว่ง เป็น กวัดแกว่ง หรือ แกว่งกวัด หรือใช้เข้าคู่กับคำ ไกว เป็น กวัดไกว. กวัดแกว่ง [กฺวัดแกฺว่ง] ก. จับด้ามวัตถุแล้วปัดไปมา เช่นกวัดแกว่งอาวุธ, ไม่อยู่ที่ เช่น จิตกวัดแกว่ง, แกว่งกวัด ก็ว่า. กวัดไกว [กฺวัดไกฺว] ก. วัดเหวี่ยงไปมา, ไม่อยู่ที่, เช่น ใบไม้ต้องลมกวัดไกวไปมา. กวัดไกวไสส่ง ก. ทำให้พ้น.