น. ความคุ้นเคย, ความสนิทสนม: การถือว่าเป็นกันเอง เช่น หยิบของไปโดยถือวิสาสะ. ก. พูดจาปราศรัยอย่างคุ้นเคยกัน เช่น ไม่เคยวิสาสะกันมาก่อน. {ป. วิสฺสาส: ส. วิศฺวาส}.