ความหมาย

• 
  

  ว. โดยเร็วและแรง {ใช้แก่อาการของลมพัด เป็นต้น}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• วูบ - ก. อาการที่หายไป จางไป อย่างรวดเร็ว เช่น ตะเกียงดับวูบ ลมพัดวูบ หลบวูบ, อาการที่ความรู้สึกร้อน เย็น กลัว ตกใจ เสียวใจ เป็นต้น แล้วหายไปจางไปอย่างรวดเร็ว เช่น ร้อนวูบ เย็นวูบ เสียววูบ: {ปาก} หมดสติไปโดยฉับพลันในเวลาสั้น ๆ เช่น นั่งคุยกันอยู่ดี ๆ เขาก็ วูบไป. วูบวาบ ว. ระยับตา เป็นอาการของแสงหรือเงามันที่ปรากฏแล้วหายลับไปทันทีทันใดต่อเนื่องกัน เช่น เสื้อปักเลื่อมดูวูบวาบไปทั้งตัว.

• วู่วาม - ว. อาการที่พูด หรือ ทำอย่างรีบรัอนโดยไม่ใคร่ครวญให้ดีเสียก่อน, ขาดสติ, หุนหันพลันแล่น, เช่น อารมณ์วู่วาม ทำไปอย่างวู่วาม.

• ศ - [สอ] พยัญชนะตัวที่ ๓๘ เรียกว่า ศอ ศาลา เป็นอักษรสูง ใช้เป็นพยัญชนะต้น และเป็นตัวสะกดในมาตรากดหรือแม่กด เช่น ปราศจาก อัศวิน อากาศ.

• ศก ๑ - น. ผม เช่น พระศกพระพุทธรูป. {ข.}.

• ศก ๒ - น. ระบบการคำนวณนับเวลาเรียงลำดับกันเป็นปี ๆ โดยถือเอาเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งเป็นจุดเริ่มต้น ดังในคำว่า รัตนโกสินทรศก ซึ่งถือเอาปีเริ่มสร้างกรุงรัตนโกสินทร์เป็นจุดเริ่มต้น, บางทีก็ใช้เป็นคำย่อของศักราช เช่น พุทธศก คริสต์ศก: คำเรียกปีหนึ่ง ๆ ของจุลศักราช เพื่อให้ทราบว่าเป็นปีที่ลงท้ายด้วย ๑ ๒ ... หรือ ๐ เช่น ถ้าลงท้ายด้วย ๑ เรียกว่า เอกศก ลงท้ายด้วย ๒ เรียกว่า โทศก ... ลงท้ายด้วย ๐ เรียกว่า สัมฤทธิศก: ปี เช่น ศกนี้ ศกหน้า วันเถลิงศก. {ส.}.