[กะสัดตฺริยะ-, กะสัด] น. {ราชา} พระเจ้าแผ่นดิน: คนในวรรณะที่ ๒ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมี ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร. {ส. กฺษตฺริย ว่า ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ: ป. ขตฺติย}. กษัตริยชาติ [-ชาด] น. ชาติกษัตริย์ เช่น รู้แน่ว่าเป็นกษัตริยชาติ {ม. ร่ายยาว สักบรรพ}. กษัตริยาธิราช [กะสัดตฺริยาทิราด] น. พระเจ้าแผ่นดินผู้ยิ่งใหญ่กว่ากษัตริย์ทั้งหลาย.