[-มัก] น.ทางปฏิบัติที่ให้สำเร็จเป็นพระสกทาคามี. {ส. สกฤทาคามินฺ + มารฺค: ป. สกทาคามิมคฺค, สกิทาคามิมคฺค}. {ดู มรรค}.