กลับ
คำว่า
สกนธ์
ความหมาย
[สะกน] น. ขันธ์, กอง, ส่วนร่างกาย, ร่างกาย. {ส.: ป. ขนฺธ}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
สกปรก
- [สกกะปฺรก] ว. เปรอะหรือเปื้อนด้วยสิ่งที่ถือว่าน่าเกลียดหรือที่ไม่พึงประสงค์ เช่น เสื้อผ้าสกปรก เนื้อตัวสกปรกด้วยฝุ่นละออง, ขุ่นมัว, ไม่สะอาดหมดจด, เช่น น้ำสกปรก จิตใจสกปรก, ลักษณะกิริยาวาจาที่แสดงออกอย่างหยาบคาย เช่น พูดจาสกปรก, โดยปริยายหมายถึง อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เขาเป็นคนสกปรก เล่นสกปรก.
สกรณีย์
- [สะกะระ-] {แบบ} น. ผู้ยังมีหน้าที่จะต้องทำ. {ป.}.
สกรรจ์
- [สะกัน] ว. ร้าย, ดุร้าย: เก่งกาจ, แข็งแรง, โดยมากใช้ ฉกรรจ์.
สกรรถ
- [สะกัด] น. เรียกคำที่เพิ่มเข้าข้างหลังคำเดิมเมื่อเพิ่มแล้ว มีความหมายคงเดิม หรือหมายถึงพวกหรือหมู่ ว่า คำสกรรถ เช่น อากร {ในคำเช่น นรากรประชากร} อาการ {ในคำเช่น คมนาการ ทัศนาการ} ชาติ {ในคำเช่น มนุษยชาติ ติณชาติ} ประเทศ {ในคำเช่น อุรประเทศ หทัยประเทศ}.
สกรรมกริยา
- [สะกำกฺริยา, สะกำกะริยา] {ไว} น. กริยาที่มีกรรมหรือผู้ถูกกระทำมารับ เช่น ดื่มน้ำ เตะฟุตบอล.