[สะหฺงัด] ก. เงียบสงบ เช่น คลื่นสงัด ลมสงัด. ว. เงียบเชียบ, สงบเงียบเพราะปราศจากเสียงรบกวน, เช่น ดึกสงัด ยามสงัด. สงัดคลื่น ก. ไม่มีเสียงคลื่น. สงัดคลื่นสงัดลม ก. ไม่มีคลื่นไม่มีลม เช่น ทะเลสงัดคลื่นสงัดลม. สงัดผู้สงัดคน ก. เงียบเชียบเพราะไม่มีผู้คนผ่านไปมา. สงัดลม ก. ไม่มีลมพัด.