ความหมาย

• 
  

  [สะมา-] ก. รับเอาถือเอาเป็นข้อปฏิบัติ เช่น สมาทานศีล. {ป., ส.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สมาธิ - [สะมา-] น. ความตั้งมั่นแห่งจิต: ความสำรวมใจให้แน่วแน่เพื่อให้จิตใจสงบหรือเพื่อให้เกิดปัญญาเห็นแจ้ง. {ป., ส.}.

• สมาน- ๑ - [สะมานะ-, สะหฺมานนะ-] ว. เสมอกัน, เท่ากัน. {ป., ส.}. สมานคติ [สะมานะ-] น. การดำเนินอย่างเดียวกัน, การมีความเห็นพ้องกัน. {ส.}. สมานฉันท์ [สะมานะ-, สะหฺมานนะ-] น. ความพอใจร่วมกัน, ความเห็นพ้องกัน, เช่น มีความเห็นเป็นสมานฉันท์. {ป. สมาน + ฉนฺท}. สมานสังวาส [สะมานะ-] น. "การอยู่ร่วมเสมอกัน", การที่พระสงฆ์มีศีลเสมอกัน ทำอุโบสถหรือสังฆกรรมร่วมกันได้. {ป. สมานสํวาส}.

• สมาน ๒ - [สะหฺมาน] ก. ทำให้ติดกัน, ทำให้สนิท, เช่น ยาสมานแผล การสมานเนื้อไม้: เชื่อม, ผูกพัน, เช่น สมานไมตรี.

• สมานัตตตา - [สะมานัดตะ-] น. ความมีตนสม่ำำเสมอ, การทำตนเสมอต้นเสมอปลาย, เป็นธรรมข้อ ๑ ใน สังคหวัตถุ. {ป.}.{ดู สังคหวัตถุ}.

• สมาบัติ - [สะมาบัด] น. ภาวะที่จิตสงบประณีต, คุณวิเศษที่เกิดจากการที่จิตเพ่งอารมณ์จนแน่วแน่, การบรรลุคุณวิเศษชั้นสูงด้วยอำนาจของการเข้าสมาธิ, มีหลายอย่าง เช่น ฌานสมาบัติ ผลสมาบัติ, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ฌาน เป็น ฌานสมาบัติ มี ๘ ได้แก่ รูปฌาน ๔ อรูปฌาน ๔. {ป., ส. สมาปตฺติ}.