กลับ
คำว่า
สะ ๒
ความหมาย
ก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
สะเก็ด
- น. ชิ้นย่อยของไม้หรือหินเป็นต้นที่ตัดหรือแยกออกจากส่วนใหญ่ เช่น สะเก็ดไม้: เลือดและนํ้าเหลืองซึ่งแห้งติดกรังอยู่ที่ปากแผล เช่น สะเก็ดแผล: โดยปริยายหมายความว่า เศษเล็กเศษน้อยซึ่งมีค่าตํ่ากว่ามาตรฐาน, เลว, เช่น คนสะเก็ดอย่างนั้น ใครจะคบด้วย. สะเก็ดตีนเมรุ {ปาก} ก. เลวมาก, ไม่มีค่า, เช่น เขาเป็นพวกสะเก็ดตีนเมรุ จะอบรมสั่งสอนอย่างไรก็ไม่ได้ดี.
สะเงาะสะแงะ
- ว. เปะปะอย่างคนเมา เช่น เดินสะเงาะสะแงะ พูดจาสะเงาะสะแงะ.
สะเด็ด ๑, สะเด็ดน้ำ
- ก. ทำให้น้ำหยุดหยดหรือหยุดไหลโดยวิธีรินหรือสงเป็นต้น เช่น เช็ดน้ำข้าวให้สะเด็ดน้ำ สงถั่วงอกให้สะเด็ดน้ำ.
สะเด็ด ๒
- {ปาก} ว. อย่างยิ่ง เช่น กับข้าววันนี้อร่อยสะเด็ด. สะเด็ดยาด {ปาก} ว. อย่างที่สุด เช่น ผู้หญิงคนนั้นสวยสะเด็ดยาด.
สะเด็ด ๓
- ดู หมอ ๓.