กลับ
คำว่า
กะเบ้อ
ความหมาย
{ถิ่น–พายัพ, อีสาน} น. ผีเสื้อ. {ดู ผีเสื้อ ๑}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กะเบี้ย
- {ถิ่น–อีสาน} น. ผีเสื้อ. {ดู ผีเสื้อ ๑}.
กะเปิ๊บกะป๊าบ
- {ปาก} ว. พูดเสียงดังเอะอะและไม่ระมัดระวังวาจาหรือท่าทาง, มีกิริยาท่าทางหรือแต่งตัวรุงรังไม่เรียบร้อย.
กะเปียด
- น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Premna tomentosa Willd. ในวงศ์ Labiatae ลักษณะคล้ายต้นสัก แต่ใบเล็กกว่า รูปไข่หรือรี ปลายแหลมก้านยาวเนื้อไม้ละเอียด ใช้ทำประโยชน์ได้, พายัพเรียก สักขี้ไก่.
กะเผ่น
- {กลอน} ว. เผ่น, ลอย, เช่น ชมบรรพตเสลาสูงกะเผ่น {พงศ. เหนือ}.
กะเผลก
- [-เผฺลก] ก. อาการเดินเอียงไปข้างใดข้างหนึ่ง เนื่องจากขาข้างหนึ่งไม่ได้ระดับกับอีกข้างหนึ่ง.