ความหมาย

• 
  

  น. การประกอบกัน, การอยู่ร่วมกัน, การผูกรัด: {ไว} ตัวพยัญชนะ ๒ ตัวที่เรียงกัน ตัวหน้าเป็นตัวสะกด ตัวหลังเป็นตัวตาม พยัญชนะที่เป็นตัวสะกด เรียกว่า พยัญชนะสังโยค เช่น มนุสฺส สตฺต พุทฺธ รฏฺฐ. {ป. สํโยค,สญฺโญค: ส. สํโยค}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สังโยชน์ - น. เครื่องพัวพัน, เครื่องผูกรัด, หมายเอากิเลสที่ผูกคนไว้กับวัฏสงสาร มี ๑๐ อย่าง มีสักกายทิฐิเป็นต้น พระอริยบุคคลเมื่อละสังโยชน์เป็นลำดับจนหมดก็เป็นพระอรหันต์. {ป. สํโยชน, สญฺโญชน: ส. สํโยชน}.

• สังกมทรัพย์ - [สังกะมะ-] {กฎ: เลิก} น. สังหาริมทรัพย์ซึ่งโดยปรกติอาจใช้ของอื่นอันเป็นประเภทและชนิดเดียวกันมีปริมาณเท่ากันแทนได้, ตรงข้ามกับ อสังกมทรัพย์.

• สังกร - [-กอน] น. ความปะปน, ความคาบเกี่ยว. {ป.: ส. สํกร}.

• สังกรณี - [-กะระนี, -กอระนี] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Barleria strigosa Willd. ในวงศ์ Acanthaceae ดอกสีม่วงอมฟ้า รากใช้ทำยาได้.

• สังกรประโยค - [สังกะระปฺระโหฺยก, สังกอระปฺระโหฺยก] น. ประโยคใหญ่ที่มีประโยคเล็กตั้งแต่ ๒ ประโยคขึ้นไปมารวมกัน โดยมีประโยคหลักที่มีใจความสำคัญเพียงประโยคเดียว ส่วนประโยคเล็กทำหน้าที่แต่งหรือประกอบประโยคหลัก.