ความหมาย

• 
  

  {แบบ} น. ขา. {ป.: ส. สกฺถิ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สัตถุ - น. ครู, ผู้สอน, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส. {ป.}. สัตถุศาสนา น. คำสั่งสอนของพระศาสดา คือ พระพุทธศาสนา. {ป.: ส. ศาสฺตฤ}.

• สัตบรรณ - [สัดตะ-] ดู ตีนเป็ด. {ป. สตฺตปณฺณ: ส. สปฺตปรฺณ}.

• สัตย-, สัตย์ - [สัดตะยะ-, สัด] น. ความจริง เช่น รักษาสัตย์, คำมั่นสัญญา, เช่น เสียชีพอย่าเสียสัตย์ ลูกเสือให้สัตย์ปฏิญาณ. ว. จริง เช่น วาจาสัตย์, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น สัตย์ซื่อ ซื่อสัตย์ สัตย์จริง. {ส.: ป. สจฺจ}. สัตยพรต น. การถือคำมั่นสัญญา. {ส. สตฺย + วฺรต}. สัตยวาที น. ผู้พูดแต่ความจริง เช่น อันว่าพระมหาบุรุษรัตนผู้อยู่ในสัตยวาที {ม. คำหลวง กุมาร}. {ส. สตฺยวาทินฺ}. สัตยาเคราะห์ น. การยึดความจริงเป็นหลักการต่อสู้เพื่อความเป็นธรรมในสังคม โดยใช้วิธีดื้อแพ่งไม่ปฏิบัติตามกฎหมายหรือคำสั่งที่ไม่ยุติธรรม แต่ไม่ใช้วิธีรุนแรง. {ส. สตฺยาคฺรห}. สัตยาธิษฐาน น. การตั้งความจริงใจเป็นหลักอ้าง เช่น ขอตั้งสัตยาธิษฐานอ้างอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก. {ส. สตฺย + อธิษฺฐาน: ป. สจฺจ + อธิฏฺฐาน}. สัตยาบัน น. {กฎ} การยืนยันรับรองความตกลงระหว่างประเทศที่ได้กระทำขึ้นไว้: การรับรองนิติกรรมที่เป็นโมฆียะอันเป็นผลให้นิติกรรมนั้นสมบูรณ์มาแต่เริ่มแรก: {กลอน} การอ้างความสัตย์. {ส. สตฺย + อาปนฺน}.

• สัตยาเคราะห์ - ดู สัตย-, สัตย์.

• สัตยาธิษฐาน - ดู สัตย-, สัตย์.