น. สิ่งที่มีลักษณะนูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น สันหลังคา สันหน้าแข้ง ดั้งจมูกเป็นสัน: ส่วนหนาของมีดหรือขวานซึ่งอยู่ตรงข้ามกับคม. สันเขา น. ส่วนสูงของภูเขาที่ยาวเป็นทิวพืดไป. สันดอน น. ดินหรือกรวดทรายเป็นต้นซึ่งนํ้าพัดเอามารวมกัน ปรากฏนูนยาวอยู่ใต้นํ้าทำให้สูงเป็นสันขึ้น, หลังเต่า ก็เรียก. สันปันน้ำ น.แนวสันเขาหรือสันเนินซึ่งเป็นแนวเขตแบ่งระหว่างลุ่มน้ำ, สันเขาหรือบริเวณที่สูงซึ่งแบ่งนํ้าให้ไหลไปลงแม่นํ้าลำธารที่อยู่แต่ละด้านของสันเขาหรือบริเวณที่สูงนั้น มักปรากฏเป็นแนวตอนบนสุดของทิวเขาซึ่งแบ่งเขตระหว่างลุ่มนํ้าที่มีทิศทางการไหลตรงข้ามกัน. สันมือ น. ส่วนข้างฝ่ามือด้านนิ้วก้อย เช่น สับด้วยสันมือ.สันหลัง น. ส่วนของร่างกายด้านหลัง ซึ่งมีกระดูกเป็นแนวนูนลงมาตลอดหลัง: โดยปริยายหมายความว่าส่วนที่ตั้งมั่นของสิ่งใด ๆ. สันหลังยาว {สำ} ว. เรียกคนเกียจคร้านเอาแต่นอน ว่า ขี้เกียจสันหลังยาว หรือใช้สั้น ๆ ว่าสันหลังยาว ก็มี, ขี้เกียจหลังยาว ก็ว่า.