ความหมาย

• 
  

  [สันถะวะ-] น. การนิยมชมชอบกัน, การสรรเสริญซึ่งกันและกัน: ความคุ้นเคย, ความสนิทสนมกัน. {ป.: ส. สํสฺตว}. สันถวไมตรี น. ความเป็นมิตรสนิทสนมกัน เช่น ต้อนรับด้วยสันถวไมตรี ทูตสันถวไมตรี.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สันถัต - น. ผ้าที่พระภิกษุรองนั่ง. {ป. สนฺถต ว่า ปูแล้ว, ลาดแล้ว}.

• สันถาร - น. การปูลาด: ที่ปูลาด, พื้น. {ป.: ส. สํสฺตาร}.

• สันทนะ - น. รถ, รถศึก. {ป.: ส. สฺยนฺทน}.

• สันทะ - ว. หนาทึบ. {ป.: ส. สานฺทฺร}.

• สันทัด - ก. ถนัด, จัดเจน, เช่น เรื่องนี้เขาไม่สันทัด เขาสันทัดในด้านคำนวณ. ว. ปานกลาง, ไม่ใหญ่ไม่เล็ก, ไม่สูงไม่ตํ่า, {ใช้แก่รูปร่าง}, เช่น รูปร่างสันทัด. สันทัดกรณี [สันทัดกะระนี, สันทัดกอระนี] ว. ที่รู้เรื่องนั้น ๆ ดี เช่น เขาเป็นผู้สันทัดกรณีในด้านการต่างประเทศ.