ความหมาย

• 
  

  {กลอน} น. สรวง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สันลึก - น. ใบตาล. {ข. สฺลึก ว่า ใบไม้}.

• สันสกฤต - [-สะกฺริด] น. ชื่อภาษาในตระกูลอินเดีย–ยุโรป ซึ่งมีใช้ในวรรณคดีอินเดียโบราณ เช่น คัมภีร์ฤคเวท ยชุรเวทสามเวท ต่อมาใช้ในวรรณคดีของพราหมณ์โดยทั่วไป และในคัมภีร์พระพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน, ใช้ว่าสังสกฤต ก็มี. ว. ที่ทำให้ดีพร้อมแล้ว, ที่ทำให้ประณีตแล้ว, ที่ขัดเกลาแล้ว. {ส. สํสฺกฤต: ป. สกฺกฏ}.

• สับ ๑ - ก. เอาของมีคมเช่นมีดหรือขวานฟันลงไปโดยแรงหรือซอยถี่ ๆ เช่น สับกระดูกหมู สับมะละกอ, กิริยาที่เอาสิ่งมีปลายงอนหรือปลายแหลมเจาะลงไป เช่น เอาขอสับช้าง, เอาสิ่งที่เป็นขอเกี่ยวเข้าไว้ เช่น สับขอหน้าต่าง,โดยปริยายหมายถึงอาการที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น สับด้วยสันมือ ถูกโขกถูกสับ: ทำเชือกให้เข้าเกลียวตั้งแต่ ๓ เกลียวขึ้นไปให้เขม็งแน่น เรียกว่า สับเชือก: เปลี่ยนแทนที่กัน เช่น วางของสับที่ ใส่รองเท้าสับข้าง เต้นรำสับคู่ สับตัวจำเลย. สับเกลียว, สับเชือก ก. เอาเชือก ๒ เส้นฟั่นควบเป็นเส้นเดียวกัน แล้วเอาเชือกเส้นที่ ๓ ซึ่งเขม็งแล้วควบเข้าไประหว่างเชือก ๒ เส้นนั้น โดยคลายเกลียวที่ปลายเชือก ๒ เส้นแรกเล็กน้อย เพื่อให้เชือกเส้นที่ ๓ สอดควบเข้าด้วยกันได้จนตลอด. สับโขก ก. ด่าว่าข่มขี่, โขกสับ ก็ว่า. สับเงา ว. สัปหงก, อาการที่หน้าหงุบลงเพราะง่วงนอน. สับนก ว. เรียกแกงเผ็ดชนิดหนึ่ง ใช้ปลาตัวเล็ก ๆ สับละเอียดทั้งเนื้อและก้าง ว่า แกงสับนก. สับเปลี่ยน ก. เปลี่ยนแทนที่กัน เช่น สับเปลี่ยนตำแหน่ง. สับไพ่ ก. สลับไพ่ทั้งสำรับเพื่อให้กระจายทั่วกัน. สับสน ก. ปะปนกันยุ่งไม่เป็นระเบียบ เช่น ข่าวสับสนทำให้ได้ข้อมูลไม่ถูกต้อง ผู้คนมากมายเดินไปมาสับสน. สับหลีก {ปาก} ก. เปลี่ยนทางหลีกของรถไฟ, โดยปริยายหมายความว่า เปลี่ยนหรือกำหนดนัดไม่ให้ผู้มาหาตนพบกับอีกคนหนึ่ง {มักใช้ในทางชู้สาว}. สับหว่าง ว. เยื้องระหว่างแถว จะเป็น ๒ แถวหรือหลายแถวก็ได้ เช่น นั่งสับหว่าง ยืนสับหว่าง.

• สับ ๒ - {โบ} ว. สรรพ.

• สับ ๓ - ว. ถ้วน, พอดี, เช่น ห้าสองหนเป็นสิบสับ {มูลบทบรรพกิจ}.